Την ερχόμενη Κυριακή στις 8.30 π.μ θα γίνει το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Γιάννη Μπουγαδάκη, στον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι, με την οικογένεια του να καλεί φίλους, συγγενείς και συγχωριανούς να παραστούν για να τιμήσουν τη μνήμη ενός ξεχωριστού ανθρώπου, ενός άντρα που αγάπησε τα Ανώγεια όσο λίγοι και τα τίμησε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, τόσο αυτός όσο και η αείμνηστη σύντροφος του Ειρήνη Σμυρνάκη. Η κόρη του Βιβιάνα, έστειλε στην ΑΝΩΓΗ, το ακόλουθο κείμενο, με το οποίο αποχαιρετάει τον αγαπημένο της πατέρα:

“Πολυαγαπημένε μας πατέρα, Οι σκέψεις συγκεχυμένες,τα συναισθήματα ανάμεικτα,τα λόγια φτωχά… Παρ’όλο που έχουν περάσει σχεδόν σαράντα ημέρες από τότε που έφυγες από κοντά μας,δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ακόμα αυτή την απώλεια…. ‘Εφυγες τόσο ξαφνικά και για μας αλλά και για τον περισσότερο κόσμο,που δεν καταλάβαινε τι βίωνες τελευταία. Ναι,ήταν και για μένα αναπάντεχο,παρ’όλο που ήξερα πως κατά κάποιο τρόπο είχες παραιτηθεί… Το έβλεπα στο βλέμμα, στην αντίδρασή σου ακόμα και στο ενδιαφέρον για το μαγαζί,που έχτισες και αγάπησες τόσα χρόνια.Το τρίτο σου παιδί, όπως έλεγα εγώ μέσα μου… Δεν πίστευα ποτέ ότι θα το εγκατέλειπες,όπως δεν πίστευα ότι θα άφηνες και εμάς τόσο σύντομα. Είχα υποψιαστεί βέβαια το τι αισθανόσουν, αλλά σαν περήφανος άνθρωπος που ήσουν δεν ήθελες να εκδηλώνεσαι σε μένα… Μόνο εκείνο το βλέμμα σου το μισοβουρκωμένο το Πάσχα,όταν κοίταζες τις εγγονές σου να χορεύουν μαζί κρητικά, μαρτυρούσε ότι πίστευες, πως ήταν η τελευταία φορά που τις καμάρωνες μαζί! Το είδα στα μάτια σου,όταν συναντήθηκαν τα βλέμματά μας,αυτό που έλεγαν, αλλά γύρισα αλλού για να μη δακρύσω… Σε ήξερα καλά,σε ξέρω καλά! Ίδιοι χαρακτήρες έλεγε η μάνα μας είστε,γι’αυτό κοντράρεστε. Το ίδιο πείσμα! Και η αλήθεια ήταν ότι δεν άλλαζες γνώμη εύκολα.Με το ίδιο πείσμα αποφάσισες πριν 22 χρόνια να φτιάξεις το δικό σου “Περαχώρι”,το μαγαζί μας. Ένα μαγαζί στολίδι για τα Ανώγεια κατά γενική ομολογία όλων! Έφερες έναν αέρα ανανέωσης, φρεσκάδας και κουλτούρας! Ήθελες να βοηθάς τον κόσμο,αλλά δεν άντεχες και τα στραβά… Κατάφερες να ενταχθείς σε μια κοινωνία που δεν δέχεται εύκολα ξένους και έγινες ένας δικός τους άνθρωπος,ένας κατ’επιλογή Ανωγειανός πολίτης, δείχνοντας αλληλεγγύη με τη διακριτικότητα που σε χαρακτήριζε πάντα! Τα σκληρά βιώματά σου, καθώς μπήκες από παιδί ακόμα στη δουλειά, διαμόρφωσαν την πίστη σου στον άνθρωπο και στα ιδανικά που λέγονται “ανθρωπιά” και “φιλότιμο”. Πολλοί νέοι είναι αυτοί που με βρίσκουν και μου λένε τις θύμησές τους, απ’ όταν τους κατέβαζες στην Ακαδημία του Εργοτέλη και στο Λίντο για ποδόσφαιρο. Αντίστοιχες και οι μνήμες άλλων παιδιών, μουσικών πια που πρωτόπιασαν το δοξάρι και το μαντολίνο στο ωδείο μουσικής που ίδρυσες. Πολλές και οι μνήμες όλων των ανθρώπων που σε γνώρισαν,γείτονες,συγγενείς,σύντεκνοι,συντέκνισσες και τα πνευματικά σου παιδιά,αλλά και η οικογένειά μας. Η μάνα μας, ο αδελφός μου, η νύφη μου και οι εγγονές σου, τα “καμάρια” σου, όπως τις αποκαλούσες. Ίσως στον αποχαιρετισμό της εγγονής σου Ιωάννας μπορώ να συνοψίσω με 2 στίχους, ποιος ήσουν, τι σημαίνεις και τι συνεχίζεις να είσαι για εμάς.”

Πατέρα μας που ήσουνα, βράχος και στήριγμα μας,

και έφυγες και επόμεινε, άδεια πια η καρδιά μας..

——————————————————————-

Παππού μου κι αν εμίσεψες, εγώ θα σ’αγαπάω,

μπαμπά μου σ’είχα στην καρδιά και εκεί θα σε φυλάω..

——————————————————————-

Ο φιλιότσος του Δημήτρης Ξυλούρης του Κιτρογιάννη τον αποχαιρετάει με δυο μαντινάδες:

Σάντολε άμε στο καλό κι ήσυχος να κοιμάσαι,

μα πάντα μες στη σκέψη μου και στην καρδιά μου θα ‘σαι..

—————————————————————

Καλόψυχος, καλόκαρδος, άντρας χωρίς ψεγάδι,

με την αξιοπρέπεια, να κατεβείς στον Άδη..

«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο…»

Ένα γκράφιτι στην είσοδο του χωριού, με την αιώνια μορφή του Νίκου Ξυλούρη, μια από τις μεγαλύτερες αντιφασιστικές και αντιπολεμικές προσωπικότητες της Ελλάδας, θα κοσμεί από σήμερα τα Ανώγεια, μετά την εξαιρετική πρωτοβουλία της ομάδας του Φεστιβάλ ‘Χαιμαλίνα” και τους ΑνώγειαΝεοι, την έγκριση και βοήθεια του Δήμου Ανωγείων και το αστείρευτο ταλέντο του Βιαννίτη  γραφίστα Αλέξανδρου Ραπτάκη που έδωσε μορφή σε αυτή την ιδέα!

Από κάτω τα λόγια του μεγάλου Έλληνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου, στίχοι που υμνούν την ενότητα, την ομόνοια και την αδελφοσύνη θα συνοδεύουν την εικόνα του Ξυλούρη. Στίχοι που ο ίδιος ερμήνευσε με ανατριχιαστικό τρόπο και ένωσαν τους Έλληνες κατά της δικτατορίας και της Χούντας των Συνταγματαρχών.

“Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’τον κόσμο.

Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο..”

Η ΑΝΩΓΗ βρέθηκε στον χώρο του γκράφιτι, ακριβώς στην είσοδο του χωριού για όσους φτάνουν από Ηράκλειο και συνομίλησε με τον Αλέξανδρο Ραπτάκη, την ώρα της εργασίας του, ενώ δίπλα του πάντα βρίσκονταν άνθρωποι του Φεστιβάλ και της ομάδας Ανώγειανεοι για ότι χρειαστεί. Ο ίδιος με χαρά και συγκίνηση τόνισε τα εξής:

“Νιώθω πολύ όμορφα. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα που η ομάδα του Φεστιβάλ “Χαιμαλίνα” με κάλεσε στα Ανώγεια για να κάνω αυτό το γκράφιτι. Ένα υπέροχο θέμα, ο Νίκος Ξυλούρης και μου αρέσει που βγήκε γρήγορα αυτό το αποτέλεσμα. Νιώθω περήφανος που το έκανα και ειδικά σε αυτόν τον τόπο.

Ξεκίνησα αυτή τη τέχνη από το 1998, αγαπάω πολύ αυτό που κάνω και είμαι χαρούμενος όταν αυτό που κάνω αρέσει και στον κόσμο, όπως πιστεύω το συγκεκριμένο θα αρέσει σε όλους τους Ανωγειανούς. Σας ευχαριστώ όλους θερμά..”καταλήγει.

-Το αντιφασιστικό φεστιβάλ “Χαιμαλίνα” θα γίνει στα Ανώγεια στις 10,11 και 12 Αυγούστου για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές :”Σας προσκαλούμε λοιπόν,στις 10, 11 & 12 Αυγούστου στα Ανώγεια, να συμμετέχετε, να στηρίξετε την προσπάθεια μας και όλοι μαζί  μέσα από τις δραστηριότητες του φεστιβάλ να προβληματιστούμε, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε, να εξερευνήσουμε και φυσικά να τραγουδήσουμε ενάντια στον πόλεμο και τον φασισμό..”.

-Οι στίχοι που θα συνοδεύουν το γκράφιτι του Νίκου Ξυλούρη είναι από το ποίημα “Και να αδελφέ μου” του Γιάννη Ρίτσου που μελοποιήθηκε στο δίσκο “Καπνισμένο Τσουκάλι” του Χρήστου Λεοντή. Το «Καπνισμένο τσουκάλι» γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στο Κοντοπούλι της Λήμνου απ’ τον Δεκέμβριο του 1948 ως τον Φεβρουάριο του 1949. Το 1973, κατά τη διάρκεια των γεγονότων της Νομικής, μελοποιήθηκε από τον Χρήστο Λεοντή και το 1975 κυκλοφόρησε σε δίσκο από την Columbia με ερμηνευτές τον Νίκο Ξυλούρη, την Τάνια Τσανακλίδου και τον Βασίλη Μπαρνή. Ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος διαβάζει αποσπάσματα του έργου

Ρεπορτάζ: Γιώργης Μπαγκέρης

Επίσημα πλέον άλλαξε σελίδα ο Αετός Ανωγείων, μετά τη Γενική Συνέλευση της Κυριακής στα Ανώγεια, στην οποία δεν εμφανίστηκε κάποια άλλη πρόταση και οριστικά πλέον η ομάδα μας θα μετακομίσει στο Ηράκλειο, με έδρα πάντα το Δημοτικό Στάδιο Ανωγείων. Νέος πρόεδρος του Αετού θα είναι ο Γυναικολόγος ιατρός κ.Στέλιος Ξυλούρης, ενώ ήδη το Δ.Σ απαρτίζεται από άλλα 17 άτομα τα οποία ίσως αυξηθούν τις επόμενες ημέρες! Πλέον οι άνθρωποι της ομάδας “τρέχουν” για να προλάβουν τις διαδικασίες και τις προθεσμίες, ώστε να μπει και η βούλα στην μετακόμιση στο Ηράκλειο και ο Αετός να ξεκινήσει από τον ερχόμενο Οκτώβριο, στο Γ’Τοπικό Ηρακλείου, με βάση το Ανωγειανό έμψυχο υλικό και τις Ακαδημίες του, σε ένα τομέα που έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη σύντομη ομιλία του ο νέος πρόεδρος.

Στην σημερινή Συνέλευση, το παρόν έδωσαν μεταξύ άλλων ο Δήμαρχος Ανωγείων Εμμανουήλ Καλλέργης, οι πρώην πρόεδροι του Αετού Μίλτος Πλουσής και π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανωγείων Νίκος Βρέντζος που ήταν ο πρώτος άνθρωπος  μαζί με τον Πολιτικό Μηχανικό Γιάννη Σαλούστρο και όλα τα μέλη του Πολιτιστικού συλλόγου που πίστεψαν σε αυτό το εγχείρημα και  ξεκίνησαν τις επαφές και τις ενέργειες για να αποτρέψουν τη διάλυση του Αετού, παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές της ομάδας και Ανωγειανοί που είτε ζουν στο χωριό, είτε δραστηριοποιούνται μόνιμα στο Ηράκλειο, στην Αθήνα και άλλες περιοχές. Όπως αναφέραμε αρκετοί εξεδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή στο Δ.Σ ενώ υπήρξαν αρκετές ερωτήσεις για το αν θα αργήσουν οι νομικές διαδικασίες και αν η ομάδα θα προλάβει να συμμετέχει από φέτος στο Ηράκλειο, κάτι που αναμένεται να οριστικοποιηθεί το επόμενο δεκαήμερο.

Αρχικά στη Συνέλευση μίλησε ο πρώην πλέον πρόεδρος του Αετού Μίλτος Πλουσής που βοήθησε στην μετάβαση της ομάδας και μάλιστα θα συμμετέχει και προσωπικά στο νέο Δ.Σ . Ο κ.Πλουσής μίλησε για τα πεπραγμένα της πενταετούς προεδρίας του, τις δυσκολίες και τις θυσίες του ίδιου και των συνεργατών του για την ύπαρξη της ομάδας, αλλά και την αισιοδοξία του για την επόμενη ημέρα στο Ηράκλειο, απόφαση που χαρακτήρισε μονόδρομο.

Τον λόγο στη συνέχεια πήρε ο νέος πρόεδρος της ομάδας Στέλιος Ξυλούρης που ανέφερε επιγραμματικά τα εξής:”Πήραμε αυτή τη πρωτοβουλία να μπούμε ενεργά στον Αετό διότι καταρχήν δεν επιθυμούσαμε τη διάλυση της ομάδας.Οι προοπτικές για τον Αετό στο Ηράκλειο θα είναι πολύ μεγαλύτερες για λόγους που έχουν αναφερθεί, όπως η απόσταση αλλά και το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ανωγειανοί δραστηριοποιούνται εκεί. Εμείς επιθυμούμε ο Αετός να συσταθεί ως μια λαϊκή βάση με τους απανταχού Ανωγειανούς που μπορούν και επιθυμούν να βοηθήσουν είτε υλικά είτε ψυχικά.

Να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στις μικρές ηλικίες. Ο Αετός να παίξει μορφωτικό και πολιτιστικό ρόλο να διαπαιδαγωγήσει και να τροφοδοτήσει τη κοινωνία με χρήσιμους πολίτες. Παράλληλα η ομάδα να παίξει ένα ενωτικό ρόλο στους απανταχού Ανωγειανούς, στους οποίους απευθύνουμε ανεξαιρέτως το κάλεσμα μας. Υπάρχει από μέρους μας καλή πρόθεση και διάθεση και με τη βοήθεια όλων σας θα υλοποιήσουμε το δικό μας όραμα για τον Αετό..” ολοκλήρωσε ο κ.Ξυλούρης.

Στο κλείσιμο της Γενικής Συνέλευσης μίλησε το δεξί χέρι του νέου προέδρου, ο Πολιτικός Μηχανικός  Γιάννης Σαλούστρος όπου ενημέρωσε τον κόσμο για τα νομικά ζητήματα της μετάβασης στο Ηράκλειο. Όπως ανέφερε, υπάρχει επικοινωνία και με τις δυο Ενώσεις, αλλά και η δέσμευση τους για θετική απάντηση στο αίτημα του Αετού, η οποία αναμένεται άμεσα, ώστε στη συνέχεια να δοθεί η τελική συγκατάθεση από την ΕΠΟ. Όπως αναφέρθηκε σε όλους τους τόνους ακόμα και στο χειρότερο σενάριο, η ομάδα να μην προλάβει φέτος τις προθεσμίες, το πλάνο δεν αλλάζει, η δουλειά με τις Ακαδημίες θα συνεχιστεί και ο Αετός θα κατέβει στο Ηράκλειο την επόμενη χρονιά.

Δηλώσεις στην ΑΝΩΓΗ

Δήμαρχος Ανωγείων, Εμμανουήλ Καλλέργης: “Βλέπω ότι πολλά πρόσωπα των Ανωγείων δραστηριοποιούνται ξανά με την ομάδα, και εμείς θα είμαστε δίπλα τους όσο μπορούμε για την ουσία του ερασιτεχνικού αθλητισμού..”

“Όσα ειπώθηκαν σήμερα ήταν όλα σε μια σωστή βάση. Αυτό που πραγματικά μας ενδιαφέρει είναι να συνεχίσει να υπάρχει ο Αετός και να συνεχίσει να παίζει καταλυτικό ρόλο στην κοινωνία μας. Άρα ότι και να γίνει με τα νομικά ζητήματα της μετάβασης στο Ηράκλειο, τα λόγια που άκουσα από το νέο πρόεδρο, για τις Ακαδημίες και τις μικρές ηλικίες μου δείχνουν ότι τα πράγματα κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Βλέπω ότι πολλά πρόσωπα των Ανωγείων δραστηριοποιούνται ξανά με την ομάδα, και εμείς θα είμαστε δίπλα τους όσο μπορούμε για την ουσία του ερασιτεχνικού αθλητισμού που δεν είναι ο πρωταθλητισμός αλλά η προσοχή και η συνδρομή μας προς τα νέα παιδιά του τόπου μας ώστε αυτά  να στραφούν στον αθλητισμό.

Ας κάνουμε βήμα βήμα αυτή την προσπάθεια για την ομάδα του τόπου μας. Είτε αγωνιστεί φέτος, είτε του χρόνου σημασία έχει να μπουν δυνατές βάσεις και ένα πλάνο και όραμα που από ότι διαπιστώνω υπάρχει σε αυτούς που αναλαμβάνουν τον Αετό. Τόσο εγώ προσωπικά όσο και ο Δήμος θα βρισκόμαστε στο πλευρό σας για ότι χρειαστείτε στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας..”

Πρώην πρόεδρος Αετού Μίλτος Πλουσής: “Είμαι αισιόδοξος για την επόμενη ημέρα του Αετού. Εμείς ως παλιά διοίκηση στηρίξαμε εξαρχής όλο αυτό το εγχείρημα έμπρακτα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε..”

“Οριστικοποιήθηκε πλέον μετά τη σημερινή μας συνάντηση η απόφαση για μετακόμιση του Αετού στην Ένωση Ηρακλείου. Θεωρούμε ότι αυτή ήταν η ιδανική επιλογή για τον Αετό καθώς η ομάδα είχε φτάσει σε ένα διοικητικό αδιέξοδο. Είμαι αισιόδοξος για την επόμενη ημέρα του Αετού. Εμείς ως παλιά διοίκηση στηρίξαμε εξαρχής όλο αυτό το εγχείρημα έμπρακτα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, καθώς θα συμμετέχω στο νέο συμβούλιο ως εκπρόσωπος της παλιάς διοίκησης, ώστε να βοηθήσουμε στην ομαλή μετάβαση τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι όσο και στο διοικητικό. Είμαι αισιόδοξος το τονίζω. Ο Αετός επιβίωσε.

Δεν γνώριζα προσωπικά το νέο πρόεδρο του Αετού, τον Στέλιο Ξυλούρη. Όσες φορές όμως έχουμε συναντηθεί το τελευταίο διάστημα ί μου έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση. Είναι ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος και γενικά τα πρόσωπα που έχουν μπει στο νέο συμβούλιο μου δίνουν μια σιγουριά ότι όντως ο Αετός έχει αλλάξει σελίδα και φιλοσοφία..”

 Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Ανωγείων, Νίκος Βρέντζος:  “Χρέος και μέλημα μας, ως μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου και ως Ανωγειανοί, είναι να μη σταματήσει ο Αετός τις δραστηριότητες του. Να μην σταματήσει ο αθλητισμός και το ευ αγωνίζεσθαι στα Ανώγεια..”

“Μετά τη Συνέλευση της 8ης Ιουλίου η οποία δεν είχε προσέλευση με αποτέλεσμα την παραίτηση του συμβουλίου και την κατάθεση της σφραγίδας και των εγγράφων της ομάδας στον Δήμο Ανωγείων, ως Πολιτιστικός Σύλλογος Ανωγείων αυτή ήταν μια κατάσταση που μας έκανε να αισθανθούμε άσχημα. Όλα τα μέλη θεωρήσαμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι. Διότι όπως γνωρίζεται ο Αετός Ανωγείων ιδρύθηκε μέσα από τα σπλάχνα του Πολιτιστικού συλλόγου, το 1960 ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός και τρία χρόνια αργότερα το 1963 ιδρύθηκε ο Αετός. Έπρεπε πάση θυσία να δράσουμε για να διατηρηθεί αυτό το σωματείο στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Κρήτης. Ο Πολιτιστικός με μια πρωτοβουλία που πήρε με κάποιους επιχειρηματίες Ανωγειανούς που ζουν μόνιμα στο Ηράκλειο και με παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, συνομιλήσαμε και είδαμε ότι μπορούμε να αποτρέψουμε τη διάλυση της ομάδας και να ενεργοποιηθούμε μέλη και φίλοι του Αετού και να την κατεβάσουμε στο πρωτάθλημα. Εκεί υπήρξε το δίλημμα Ηρακλείου ή Ρεθύμνου και αφού μιλήσαμε με νομικούς και τους προέδρους των δυο Ενώσεων, είδαμε ότι η καλύτερη δυνατή λύση είναι η συμμετοχή στο Γ’Τοπικό Ηρακλείου για το νέο ξεκίνημα.

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έγιναν δυο συναντήσεις σε διάφορα μέρη του Ηρακλείου με μεγάλη συμμετοχή. Τρέξαμε άμεσα τα διαδικαστικά θέματα και μας μένει πλέον η μεταγραφή στο Ηράκλειο βάσει γεωγραφικών λόγων και κοντινότερης απόστασης κάτι που βοηθά την ομάδα σε πολλά επίπεδα τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά. Είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί υπάρχει μια ενεργοποίηση του χωριού. Θα αναζητήσουμε και νέα μέλη για το Δ.Σ με μπροστάρη το νέο μας πρόεδρο Στέλιο Ξυλούρη, σε μια δύσκολη όσο και ιστορική στιγμή για τον Αετό. Χρέος και μέλημα μας, ως μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου και ως Ανωγειανοί, είναι να μη σταματήσει ο Αετός τις δραστηριότητες του. Να μην σταματήσει ο αθλητισμός και το ευ αγωνίζεσθαι στα Ανώγεια. Να γαλουχηθούν τα μικρά παιδιά στη σωστή νοοτροπία του υγιούς αθλητισμού και να βρίσκουν διεξόδους στο χωριό μας μέσω του ποδοσφαίρου.Η ομάδα θα  στηριχθεί κατά κύριο λόγο στους ντόπιους ποδοσφαιριστές. Θέλω να συγχαρώ όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτή τη προσπάθεια και ελπίζω μέχρι τέλος του μήνα να οριστικοποιηθεί η κατάσταση και να “κλειδώσει” η μεταγραφή του Αετού στο Ηράκλειο..”

Αναφέρουμε τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το νέο Δ.Σ με πρόεδρο τον Στέλιο Ξυλούρη, μια λίστα που δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί καθώς αναμένονται και νέα ονόματα, ενώ επίσης δεν έχουν οριστεί οι αρμοδιότητες του καθενός αναμένοντας τις εξελίξεις για το αίτημα μεταγραφής στο Ηράκλειο. Τα πρόσωπα μέχρι στιγμής είναι τα εξής:

-Γιώργης Καλομοίρης

-Μανώλης Σκανδάλης

-Γιάννης Σαλούστρος

-Γιώργης Σπαχής

-Νίκος Καλομοίρης

-Παναγιώτης Πασπαράκης

-Παύλος Σκουλάς

-Γιάννης Καλλέργης (Κουρούπη)

-Μίλτος Πλουσής

-Νίκος Ξυλούρης

-Γιώργης Μπαγκέρης

-Γιάννης Καλλέργης (Σηφογιάννη)

-Δημήτρης Σφακιανάκης

-Νίκος Βρέντζος

-Γιάννης Μπρίνταλος

-Δημήτρης Σκανδάλης

-Βασίλης Ανδρεαδάκης

Κλείνοντας να αναφέρουμε ότι η ΑΝΩΓΗ πάντα δίπλα στον Αετό μετέχει στο νέο Δ.Σ , με την παρουσία του συντάκτη της Γιώργη Μπαγκέρη. Η εφημερίδα μας όπως πάντα στηρίζει τις προσπάθειες του Αετού και είναι έτοιμη για νέα ρεπορτάζ αγώνων, οργώνοντας και το Νομό Ηρακλείου, καθώς θα ακολουθήσει σε κάθε αγωνιστική δραστηριότητα την ομάδα σε αυτό το νέο της ξεκίνημα.

Η ΑΝΩΓΗ πήρε συνέντευξη σήμερα από το νέο πρόεδρο του Αετού Στέλιο Ξυλούρη, που μίλησε για το όραμα και τους στόχους του, στο βαρύ φορτίο που επωμίζεται, μιας ιστορικής ομάδας με ένδοξο παρελθόν, δυναμικό παρόν και ελπιδοφόρο μέλλον.

Ολόκληρη τη συνέντευξη θα σας παρουσιάσουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες.

Ευχόμαστε στο νέο Δ.Σ καλή δύναμη!

“Έφυγε” από τη ζωή η Στυλιανή Σπαχή ή “Μαρκογιάννενα” σε ηλικία 96 ετών. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί αύριο Δευτέρα 6 Αυγούστου στη 1 στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στα Ανώγεια. Η ΑΝΩΓΗ εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της. Ας είναι ελαφρύ το Ανωγειανό χώμα που θα την σκεπάσει.

Ο Μιχάλης Ρούλιος ή Ρουλομιχάλης, πέρασε στην αιωνιότητα στις 15 Φεβρουαρίου 2017 σε ηλικία 98 ετών, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη αγώνων και πατριωτισμού κατά τη διάρκεια του έπους της Αλβανίας και μετέπειτα της Ναζιστικής Κατοχής. Ιστορία έγραψε η κινηματογραφική του απόδραση από τους Ναζί που τον οδηγούσαν στην εκτέλεση μετά τη σύλληψη του κοντά στα Σείσαρχα στις 30 Αυγούστου 1944, λίγες μέρες μετά το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων. Η δύναμη της ψυχής και τα γρήγορα πόδια του τον οδήγησαν στην παράτολμη απόφαση να το σκάσει κάτω από τη μύτη των Γερμανών, σκαρφαλώνοντας σαν κατσίκι το κακοτράχαλο βουνό, γλιτώνοντας έτσι με δραματικό τρόπο την εκτέλεση. Λίγη ώρα αργότερα εκτελέστηκαν οι υπόλοιποι τρεις Ανωγειανοί συλληφθέντες, ο Μανόλης Βρέντζος ή Στριφίτσιος, ο Κωνσταντίνος Πετροκόπος και ο 15χρόνος Κώστας Χαχλιούτης από Γερμανούς στρατιώτες και Έλληνες δωσίλογους.

Το καλοκαίρι του 2006, ο Μιχάλης Ρούλιος σε ηλικία 87 ετών, με πλήρη διαύγεια πνεύματος που τον διέκρινε μέχρι και το τέλος της ζωής του, έδωσε μια συγκλονιστική συνέντευξη στον δημοσιογράφο Γιάννη Φασουλά, στην οποία μίλησε για την συμμετοχή του στο έπος του ’40 αλλά κατέθεσε και την μαρτυρία του για την Μάχη στο Σφακάκι στις 7 Αυγούστου 1944, στην οποία ο εφεδρικός ΕΛΑΣ απελευθέρωσε 98 γυναικόπαιδα, σε μια μάχη που έμεινε στην ιστορία ως μια από τις αρτιότερες επιχειρήσεις στον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πέραν από το ιστορικό για τη Μάχη στο Σφακάκι, ο Ρουλομιχάλης αναφέρεται και στην ενέδρα του ΕΑΜ Ανωγείων με απόφαση του Σμπωκογιώργη, στην οποία πήραν λάφυρα από τη χωροφυλακή 12 τουφέκια με 150 σφαίρες το καθένα, με τα οποία εξοπλίστηκαν καλύτερα οι Ανωγειανοί αντάρτες.

—Το δεύτερο απόσπασμα της συνομιλίας- συνέντευξης, θα παρουσιαστεί την 28η  Οκτωβρίου και αφορά την ηρωϊκή δράση του Ρουλομιχάλη στο Αλβανικό μέτωπο. Την ιστορία αυτή μας ζήτησε να την δημοσιοποιήσουμε μετά τον θάνατο του.

Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΕΡΤ ΓΙΑΝΝΗ ΦΑΣΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΡΟΥΛΙΟ

Θα σου πω ορισμένα πράγματα να τα κατέχεις σαν χωριανός και σαν δημοσιογράφος, τα οποία τα έζησα και τα θυμούμαι με λεπτομέρειες.Εμάς ουσιαστικά το χωριό το έσωσε ο Σμπωκογιώργης. Εγλίτωσε τουλάχιστον 150 νέους που θελά εκτελέσουνε οι Γερμανοί, πριν το Ολοκαύτωμα.

Ερώτηση:Τι εννοείς ακριβώς, πως το έσωσε το χωριό;

Θα σου κάμω την ιστορία, έτυχε εγώ τότε να έχω ένα σημαντικό πόστο στο ΕΑΜ και ξέρω τα γεγονότα και τις λεπτομέρειες τους.

Ο Σμπωκογιώργης ήτανε ένας από τους γιους του Σμπωκοχαραλάμπη, ο οποίος σπούδαζε δικηγόρος και ήταν κομμουνιστής και τον έπιασε ο Μανιαδάκης και τον έκλεισε στις φυλακές της Ακροναυπλίας. Από εκεί τώρα το έσκασαν, άλλοι λένε πως επληρώσανε τσι Γερμανούς με λίρες, άλλοι λένε πως εκάμανε τρύπα και επορίσανε και εδραπετεύσανε κάμποσοι δε ξέρω ακριβώς πόσοι. Όταν ήρθε ο Σμπωκογιώργης εδώ το ΕΑΜ στα Ανώγεια ήτανε πολύ δυνατή οργάνωση. Και όταν ήρθε ανάλαβε την ηγεσία. Ήταν ένας τότε στο Ρέθυμνο με το ψευδώνυμο “Κουμπάρος” το όνομα του δεν το γάτεχα, γιατί επαίρναμε τότε τα συνωμοτικά μέτρα αυστηρά για να μην τύχει να πιαστεί κάποιος και ομολογήσει.

Αυτοί συνεδριάζανε μια φορά και ήτανε εκεί και ένας χωριανός μας Αεράκης. Δεν τόνε γνώριζα προσωπικά. Συνεδριάζανε όξω σε μια σπηλιά, αλλά κατά σύμπτωση περνά μια Γερμανική περίπολος και αντιλήφθηκε το σκοπό. Και τσι κυκλώσανε και εγίνηκε μάχη πολύ ώρα και επόμεινε αυτός τραυματίας, κάπου στο πόδι είχε τραυματιστεί. Επί Κατοχής τώρα για να τον γλιτώσουνε τόνε φέρανε επαέ στα Ανώγεια και τον είχαμε στου Ζωναντρέα το σπίτι και τον έβλεπε ο γιατρός ο Κουνάλης για ένα μήνα. Το μήνα αυτό εμείς φυλάγαμε σκοποί στον Ανεμόμυλο κάθε βράδυ. Όπως στο στρατό. Γιατί αν είχε ρθούνε οι Γερμανοί θελά ρθούνε από τον Ανεμόμυλο, τότε δεν υπήρχε συγκοινωνία και θέλα ρθούνε από κάτω.Όταν λοιπόν ήρθε ο Σμπωκογιώργης του είπαμε τι είχε συμβεί, με αυτό το ‘Κουμπάρο” . Μας ε λέει αν δεν τον σμίξω μη του δώσετε μπέσα γιατί μπορεί να είναι και χαφιές. Μετά όμως που τον έσμιξε μας λέει, εντάξει ο άνθρωπος είναι πατριώτης. Και του ανέθεσε ο “Κουμπάρος” τη διοίκηση πάνω και κάτω Μυλοποτάμου.Του Γιώργη του Σμπώκο την ανέθεσε.

Εκάμανε μια συνεδρίαση στο Ζωνογιάννη το σπίτι, του Επαμεινώντα τότε του παππού ντου ήτονε το σπίτι. Ήμασταν περίπου 90 άτομα. Μόλις ετελείωσε η συνεδρίαση μας λέει ο Σμπωκογιώργης  ότι χρειάζονται δυο ζώα να πάμε απάνω στο βουνό στους αντάρτες. Εμείς τότε επαέ στο χωριό, όποιος άνθρωπος εκαταδιώκονταν από τσι Γερμανούς, τόνε παίρναμε τόνε φροντίζαμε, τόνε ταγίζαμε και μετά τον προωθούσαμε στο αντάρτικο. Δίδω εγώ το γάιδαρο μου αλλά δεν εβρήναμε άλλο και λέει του Ζαχαρομύρο δώσε μρε και εσύ τον εδικό σου. Ο Ζαχαρομύρος του λέει “εμένα θα τόνε πάρουνε οι χωροφύλακες το γάιδαρο μου, να πάνε τα όπλα που έχουν εδώ στο Γενί Γκαβέ”. Το ακούει αυτό ο Σμπωκογιώργης χωρίς να πει κουβέντα, αλλά μόλις τελείωσε η συνεδρίαση φώναξε τρία ονόματα να μείνουν να τους μιλήσει. Και στένει εκεί τον Παπουριανό το Νταγιαντομανώλη, το Γιαννιώ τσι Χρόνενας και  τον Λαμπρινόκωστα. Και τους λέει αύριο το πρωί θα πάτε στα Ποριά να στήσετε ενέδρα να πάρετε τα τουφέκια από το χωροφύλακα! Εμείς είπε δεν έχουμε τουφέκια και θα τα αφήσουμε να πάνε στσι Γερμανούς; Το αποτέλεσμα ποιο ήτανε; Επήγανε και πήρανε τα τουφέκια, αλλά κατεβαίνοντας να πάνε να τα πάρουν τα τουφέκια, τόνε παντίχνει ο Λιαμόκωστας..Που μρε θα πάτε, και εγώ θα ρθω! Τόνε παντήχνει ο Κώστας ο Πατραμάνης και εγώ θα ρθω, τόνε παντίχνει ο Περβολογιώργης και εγώ θα ρθω. Και εμονιάσανε 6-7 άτομα. Και τα πήρανε τα τουφέκια. 12 τουφέκια με 150 σφαίρες το καθένα. Τα πήγανε στη τοποθεσία “του φορτωμένου το δέτη”και τα χώσανε σε μια τρύπα.

Ο Σμπωκογιώργης μας είπε ότι οι Γερμανοί τώρα που ξεψυχούνε, γνωρίζουν ότι το χωριό είναι κέντρο αντίστασης, είχανε τις πληροφορίες τους. Από τα Ανώγεια πέρασε ο Κράιπε μέρα, ο Σμπωκογιώργης έλεγε ότι ήταν ηρωική πράξη η απαγωγή αλλά δεν έπρεπε να περάσει με το φως τσι μέρας από τα Ανώγεια να τόνε δούνε 50 νομάτοι. Και μας έλεγε ότι θα το κάψουνε το χωριό, δε μπορούμε να το γλιτώσουμε αλλά πρέπει να γλιτώσουμε το έμψυχο υλικό. Μας έλεγε κανένας να μη θέτει μέσα στα Ανώγεια. Αριστεροί πάνω από 15 χρονών να μην διανυκτερεύουν στα Ανώγεια παρά μόνο όταν είναι σίγουροι ότι οι Γερμανοί δεν έχουν κυκλώσει το χωριό.

Η ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Όλα αυτά λίγες μέρες πριν το Ολοκαύτωμα του χωριού. Οι Γερμανοί για την ιστορία με τα τουφέκια δεν είπανε κουβέντα. Μόνο επέψανε 30 με 40 στρατιώτες στο χωριό και μας εμαρτευγανε! Μας παίζανε καρπαζιές και γελούσανε, μας λέγανε θα βγάλουμε σε όλους τους Ανωγειανούς καινούριες ταυτότητες στα γρήγορα. Όλα αυτά για να μας εμαλακώσουνε να μας μερέψουνε να κάμουνε αυτοί μετά τη δουλειά τους. Αλλά κάτι τέτοια ο Σμπωκογιώργης δεν τα έτρωγε, ήτονε παλιά ράτσα! Εάν δε γινόταν αυτό με τα τουφέκια δε θα γινόταν και το σαμποτάζ.

Ήμουνε στο γραφείο του ΕΑΜ Ανωγείων, εγώ, ο Περβολογιώργης, ο Γύπαρης, ο Μανούσος ο Αεράκης και ο ΣμαιλοΜανόλης. Και βγάνει ο γερμανός λοχίας ο Σήφης  αγγαρεία περίπου 80 άτομα. Σκοπός του ήτανε όχι η αγγαρεία αλλά να παέι να τσι κλείσει στη Καστέλλα, για να τσι χει ομήρους και να μας εκβιάζει να μη του κάμουμε ποτέ επίθεση. Ο Σμπωκογιώργης τότε μας είπε ότι πρέπει να σαμποτάρουμε την αγγαρεία να μην την αφήσουμε να πάει και αν οι Γερμανοί έρθουν για να πάρουν γυναικόπαιδα τότε να τσι χτυπήσουμε! Αυτό να το ξέρετε, είναι εντολή του κόμματος. Αυτή την εντολή την ήξερε μόνο το γραφείο και η ηγεσία του κόμματος, παίρναμε πάντα συνωμοτικά μέτρα.

Σαμποτάραμε την αγγαρεία είπαμε στη Καστέλλα θα σας ε κλείσουνε και δεν επήγε κανένας! Κανένας. Έρχεται λοιπόν ο Σήφης στο χωριό χωρίς να ξέρει ότι οι Γερμανοί που ήτανε στα Ανώγεια είχανε φύγει. Αλλιώς δεν ερχόταν αυτός. Του λέγανε και οι Ζωνιανοί, άσε τσι Ανωγειανούς ήσυχους γιατί θα σου βγάλουνε παιχνίδι, δε σηκώνουνε αστεία αυτοί! Και έκανε τον άντρα και έλεγε ότι εγώ θα πάω και μοναχός μου, και τε την ώρα που τόνε πιάσαμε μετά από λίγο είχε φυράξει ο μισός! Τέλος πάντων.

Έρχεται λοιπόν ο Σήφης και ρωτά που είναι οι Γερμανοί και του λένε ότι αυτοί εφύγανε από το πρωί. Αλλά ήτανε και εγωιστής. Και γυρίζει τα σπίθια και έπαιρνε ότι έβρηνε, μανάδες, γριές μικιά κοπέλια. Και μονιάζει 90 γυναικόπαιδα και τα λάλιε με τη βέργα και τσι κοπάνιζε κιόλας.Και όπου θέλα πέσει το βεργίδι. τη Κουρούπενα επήρε από την Αρκαλια που επλύνανε ρούχα οι γυναίκες, με τα μισοφόρια και τσι λάλιε και εκατέβαινε.

Τότε λοιπόν ήταν ο Σμαιλομανώλης επαέ, η απόφαση του κόμματος ήτονε παρμένη και μάζεψε όσους έβρηκε από το εφεδρικό ΕΛΑΣ, μια δεκαριά νομάτοι που μονιάσανε και τους λέει ότι υπάρχει εντολή να χτυπήσουμε από το κόμμα, απλά δε σας το χάμε πωμένο γιατί φοβούμασταν τη διαρροή. Και σηκώνουνται και πάνε να στήσουνε ενέδρα στο Σφακάκι. Και χτυπούν τσι Γερμανούς και ελευθερώνουν τα γυναικόπαιδα. Οι δυο Γερμανοί από τη πίσω μεριά που ελαλούσανε το πλήθος, εφύγανε μα και αυτούς τσι κυνηγήσανε και τσι σκοτώσανε.Και άλλοι πιαστήκανε αιχμάλωτοι. Έτσι έγιναν τα πράγματα.

«Με αφορμή το πολύ πετυχημένο γκράφιτι με τη μορφή του μοναδικού και πάντα συγκλονιστικού και επίκαιρου Νίκου Ξυλούρη, να καλωσορίζει όποιον περνά από την είσοδο του χωριού στα Ανώγεια, θα ήθελα να συγχαρώ όλους τους συντελεστές που συνέλαβαν και εκτέλεσαν αυτή την εξαιρετική ιδέα στα πλαίσια του φεστιβάλ ”Χαιμαλίνα” και να πω τα εξής: Ο Νίκος Ξυλούρης, ο αθάνατος Ψαρονίκος,  έχει αγγίξει τα όρια του μύθου για τον τόπο μας. Όσο μάλιστα περνάνε τα χρόνια, αυτός μεγαλώνει περισσότερο.Τούτο συνέβη κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο γιατί είχε μια σπάνια φωνή με υπέροχες αρμονικές, χρώματα και άλλα τεχνικά χαρακτηριστικά που δεν είναι του παρόντος και τραγούδησε μεγάλα τραγούδια κρητικά, παραδοσιακά, αντιπολεμικά και κάθε άλλης ανθρώπινης υπόστασης, αλλά και επειδή ο χαρακτήρας του και ο τρόπος ζωής του, ήταν εκτός από τα ψυχικά του χαρίσματα, απαλλαγμένος κατά ένα άγνωστο, θεϊκό τρόπο, από τα πράγματα που αποτελούν τροχοπέδη για την πρόοδο του τόπου μας και της φυλής μας ως Έλληνες. Ο Νίκος δεν ήταν κουμπουροφόρος, ο Νίκος δεν είχε υπόγειες διασυνδέσεις με πολιτικά γραφεία και κυκλώματα της νύχτας, ο Νίκος δεν ζούσε για το χρήμα και ότι αυτό συνεπάγεται, ο Νίκος δεν έπαιρνε παράνομες επιδοτήσεις, ο Νίκος αγαπούσε και χαμογελούσε σε όλους, ο Νίκος έδειξε στην πράξη την αντιφασιστική του θέση και τραγούδησε την “Ξαστεριά” μέσα στο Πολυτεχνείο και μετά ούτε που το ανέφερε ποτέ και ούτε διεκδίκησε κάποιο τίτλο τιμής γι αυτό. Ο Νίκος ένωνε- έσμιγε τους ανθρώπους.  Ο Νίκος έδειξε σε όλους τις  αρχές πάνω στις οποίες πρέπει να είναι δομημένη η ζωή κάθε ανθρώπου για να πάει μπροστά ο ίδιος και η κοινωνία που ζει. Τις αρχές που έχουμε χάσει εδώ και αρκετά χρόνια, πράγμα που μας οδήγησε σαν κοινωνία στην κρίση, στα μνημόνια και στην φτωχοποίηση, όχι βέβαια, κατά παράδοξο τρόπο, αυτών που πρωτοστάτησαν να έρθει, αλλά μεγάλου μέρους του λαού μας. Προτείνω λοιπόν, μετά από πρωτοβουλία του Δήμου Ανωγείων, η μορφή του Νίκου Ξυλούρη στην είσοδο του χωριού, να μείνει για πάντα εκεί και να θυμίζει στον καθένα που περνά, αυτές τις αξίες και τα ιδανικά με τα οποία πρέπει να ζει κανείς, στην πράξη βέβαια.»

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Γιάννης Γ. Καλομοίρης (Ντουλγκέρη)

Το φετινό Φεστιβάλ Κιθάρας Ανωγείων είναι αφιερωμένο στο Ρεμπέτικο και το Flamenco. Την διοργάνωση έχει ο Δήμος Ανωγείων, ενώ φέτος τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Διοργανώνεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στα Ανώγεια. Όπως αναφέρει και ο καλλιτεχνικός διευθυντής Χρίστος Τζιφάκις “:Ο τόπος αυτός είναι ένα ζωντανό εργαστήρι μουσικής, χορού και ποίησης. Χωρίς σχολές, ωδεία ή μουσικές ακαδημίες. Το πεδίο που εκφράζονται είναι οι εκδηλώσεις της καθημερινότητας του χωριού. Η παράδοση στ’ Ανώγεια δεν είναι κλεισμένη στο μουσείο, αλλά εξελίσσεται χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα και την αλήθεια..”

 Αναλυτικά το πρόγραμμα του τριημέρου:

Τετάρτη 8 Αυγούστου

Τριήμερο Φεστιβάλ Κιθάρας Ανωγείων

Τριήμερο Φεστιβάλ Κιθάρας Ανωγείων υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού. Αφιερωμένο στο Ρεμπέτικο και το Flamenco. Το πρωί θα πραγματοποιούνται μαθήματα κλασικής κιθάρας και flamenco.

Πέμπτη 9 Αυγούστου

Ώρα 21:00 – Πλατεία στο Περαχώρι: Αφιέρωμα στο Ρεμπέτικο και το Flamenco.

Συναυλία με τους: Δημήτρη Μυστακίδη (κιθάρα – φωνή), Ιφιγένεια Ιωάννου (φωνή), Γιώργο Τσαλαμπάνη (κιθάρα – φωνή), Δημήτρη Παππά (Κιθάρα – φωνή).

Παρασκευή 10 Αυγούστου

Ώρα 21:00 – θέατρο Νίκος Ξυλούρης: Χρίστος Τζιφάκις και Flamenco Aire.

Συμμετέχουν:

Χρίστος Τζιφάκις – Κιθάρα Flamenco

Φανή Δαμέστιχα – χορός

Άλκιστη Τριανταφυλλίδη – φωνή

Pedro Fabian – Κρουστά

Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Χαϊμαλίνα.

Ο Δήμος Ανωγείων κάνει γνωστό στους δημότες που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων  του ΟΑΕΔ να προβούν στην υποβολή ηλεκτρονικής αίτησης μέσα από την Διαδικτυακή πύλη του ΟΑΕΔ  με τους προσωπικούς τους κωδικούς και να συμμετέχουν έτσι στην Δημόσια Πρόσκληση  Νο 8/2018  για την Προώθηση της απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα συμπεριλαμβανομένης και της κατάρτισης των συμμετεχόντων ,σε Δήμους ,Περιφέρειες και Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας για  30.333 θέσεις πλήρους απασχόλησης. Η προθεσμία υποβολής αίτησης ολοκληρώνεται στις 20 Αυγούστου στις 12 το μεσημέρι.

Δικαίωμα υποβολής ηλεκτρονικών αιτήσεων συμμετοχής στη διαδικασία κατάρτισης του Πίνακα Κατάταξης Ανέργων για την προώθηση της απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα έχουν μόνο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, που ανήκουν σε μία τουλάχιστον από τις παρακάτω κατηγορίες:

– εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, μέλη οικογενειών στις οποίες δεν εργάζεται κανείς και οι σύζυγοι αυτών είναι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ

-εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, μέλη μονογονεϊκών οικογενειών στις οποίες δεν εργάζεται κανείς

– εγγεγραμμένοι μακροχρόνια άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ άνεργοι πτυχιούχοι πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα, εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, για την κάλυψη θέσεων με βάση τα τυπικά προσόντα τους

– άνεργοι ηλικίας άνω των 29 ετών, εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ

– εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων ΑμεΑ του ΟΑΕΔ

– εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, δικαιούχοι του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ).

Η υποβολή των αιτήσεων γίνεται αποκλειστικά με ηλεκτρονικό τρόπο στην ιστοσελίδα του Οργανισμού (www.oaed.gr), στο πεδίο υποβολής ηλεκτρονικής αίτησης, από χρήστες πιστοποιημένους στις Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες της Διαδικτυακής πύλης του ΟΑΕΔ, με την εισαγωγή των κωδικών πρόσβασης

(Ονομασία Χρήστη και Συνθηματικό). Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επιλέξουν μία μόνο ειδικότητα τοποθέτησης από τις αναφερόμενες στη σχετική λίστα του Παραρτήματος Ι της Δημόσιας Πρόσκλησης, Nο 8/2018 και μέχρι τρεις Επιβλέποντες Φορείς.

Οι δυνητικά ωφελούμενοι άνεργοι μέλη μονογονεϊκών οικογενειών, άνεργοι που ανήκουν στην κατηγορία των ΑμεΑ, αλλά έχουν εγγραφεί στο γενικό μητρώο του Οργανισμού και επιθυμούν να μεταφερθούν στο ειδικό μητρώο ΑμεΑ του ΟΑΕΔ καθώς και εγγεγραμμένοι άνεργοι γονείς προστατευόμενων τέκνων ΑμεΑ, υποχρεούνται να προσκομίσουν τα σχετικά δικαιολογητικά στα ΚΠΑ2 του ΟΑΕΔ μέχρι τη λήξη της προθεσμίας υποβολής των αιτήσεων.

 Οι τριάντα (30)   θέσεις της παραπάνω πρόσκλησης για τον Δήμο Ανωγείων αποτυπώνονται στο παρακάτω πίνακα:

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ Χαϊμαλίνα, διοργανώνεται θεατρικό παιχνίδι από τις παιδαγωγούς Νατάσα Φασουλά, Αγάπη Βρέτζου και Φαίη Χαρτοφύλακα!

Το θεατρικό παιχνίδι, δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά, μέσα από την ασφάλεια που τους παρέχουν διαφορετικοί ρόλοι, να εκφράσουν συναισθήματα, να διερευνήσουν και να ανακαλύψουν το κόσμο γύρω τους, αλλά και να βρουν μία θέση μέσα σε αυτόν. Η αλληλεπίδραση, η συνεργασία, η καλλιέργεια της φαντασίας παίρνουν σάρκα και οστά στο θεατρικό παιχνίδι και οδηγούν σε ένα ταξίδι ανακάλυψης της γνώσης, του διαφορετικού “άλλου”, αλλά και της καλύτερης γνώσης του ποιος είμαι εγώ. Καλούμε, λοιπόν, όλα τα παιδιά να συμμετάσχουν τη Παρασκευή 10/8 στις 11:00 π.μ στο θεατρικό παιχνίδι αυτό, στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου Ανωγείων! Γιατί η ζωή μας είναι γεμάτη από στιγμές και οι στιγμές μας, έχουν το χρώμα της έκφρασης μας! Όσο πιο κοντά είμαστε σε αυτήν, όσο δε φοβόμαστε να την εξωτερικεύσουμε, τόσο πιο όμορφα νιώθουμε. Γιατί, μην ξεχνάς! Είναι σημαντικό να νιώθουμε και να ζούμε με χαρά! Το θεατρικό παιχνίδι ,είναι ένας τρόπος να ανακαλύψεις και να απελευθερώσεις τον εαυτό σου, μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες στη συνεργασία, στο γέλιο, στην ευαισθητοποίηση και φυσικά στο παιχνίδι!

ΥΓ.  Όσα παιδιά έρθουν,  να φέρουν μαζί τους τα παρακάτω:

Κέφι, συναίσθημα και πολλή πολλή φαντασία!

Ηλικία συμμετοχής: από 6 ετών και άνω.

Οι πράξεις με ηρωισμό και ανθρωπιά πομένουν..
Και γίνονται παράδειγμα, οι νέοι να μαθαίνουν..

Ο σεβασμός, ελάχιστος φόρος τιμής και μνήμης,
για Ήρωες Αθάνατους της εποχής εκείνης..
Βασίλης Σωπασής

Πλήθος κόσμου βρέθηκε και φέτος στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στο Μεϊντάνι για να τιμήσει με ένα κερί και να παρακολουθήσει την επιμνημόσυνο δέηση, τους ήρωες της Μάχης στο Σφακάκι, μιας εκ των πιο πετυχημένων επιχειρήσεων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανάμεσα τους ο δήμαρχος Ανωγείων Εμμανουήλ Καλλέργης και μέλη του Δημοτικού συμβουλίου, συγγενείς των αγωνιστών αλλά και πλήθος απλού κόσμου τόσο από τα Ανώγεια όσο και από άλλες περιοχές. Ήταν η έκτη συνεχόμενη χρονιά που η εκκλησία τιμά τους αγωνιστές σε μια εκδήλωση θεσμό που ξεκίνησε η ενορία μας τον Αύγουστο του 2013.

Μετά την Θεία Λειτουργία ο π. Ανδρέας Κεφαλογιάννης μίλησε στους παρευρισκόμενους για την ιστορική εκείνη ημέρα όπου απελευθερώθηκαν 98 γυναικόπαιδα και τα μηνύματα που είναι επίκαιρα ως και σήμερα, ενώ στο τέλος όλοι μαζί με συγκίνηση έψαλαν τον εθνικό Ύμνο. Αναλυτικά: “Η φετινή επέτειος της Μάχης στο Σφακάκι συμπίπτει με μια εθνική τραγωδία. Η σκέψη όλων μας είναι στο Μάτι, εκεί που βρήκαν τραγικό θάνατο 91 άνθρωποι. Όλη η Ελλάδα κλαίει, όλη η Ελλάδα πενθεί μπροστά σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία. Όμως, αυτή την ώρα πρέπει να σταθούμε όρθιοι. Θα κλάψουμε τους νεκρούς μας, θα τους πενθήσουμε, αλλά επιβάλλεται να βρούμε το κουράγιο να προχωρήσουμε μπροστά και να μάθουμε όλοι από τα λάθη μας. Διαφορετικά θα βρεθούμε και πάλι μπροστά στα ίδια γεγονότα.

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί Σε μια εποχή που το φίδι του ναζισμού βγάζει ξανά το κεφάλι του από το χώμα και μάλιστα με προκλητικό τρόπο, η Μάχη στο Σφακάκι από τον ΕΛΑΣ Ανωγείων κατά του Ναζισμού και του Φασισμού έρχεται να μας θυμίσει ότι ο αγώνας για λευτεριά και ανεξαρτησία συνεχίζεται και χωρίς επαγρύπνηση θα ζήσουμε και πάλι όσα τραγικά πριν από μερικές δεκαετίες. Η Μάχη στο Σφακάκι δείχνει την αποφασιστικότητα ενός λαού, τον δυναμισμό μιας κοινωνίας να αντισταθεί υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια αυτού του τόπου. Η Μάχη στο Σφακάκι δείχνει ότι απέναντι στο Ναζισμό και το Φασισμό πρέπει να είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Φασισμός σημαίνει καταστροφή, σημαίνει θάνατος, σημαίνει ισοπέδωση της Δημοκρατίας και των ανθρώπινων αξιών. Η Μάχη στο Σφακάκι δείχνει ότι η ανωγειανή ψυχή ούτε υποτάσσεται, ούτε συμβιβάζεται. Είναι αμείλικτη όταν την καλεί και την προσκαλεί η ιστορία. Και δεν είναι λίγες οι φορές που στο ραντεβού με την ιστορία ήταν συνεπέστατος αυτός εδώ ο τόπος. Γνωρίζουμε από αγώνες, γνωρίζουμε από Ολοκαυτώματα, γνωρίζουμε από θυσίες, κι αν χρειαστεί πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα θα βρεθούμε για να σηκώσουμε για μια ακόμα φορά τον ήλιο ψηλότερα. Γιατί εμείς δεν πολεμάνε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου, εμείς πολεμάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!”

Του Γιώργου Καλογεράκη

Δημοσιευμένο και στην εφημερίδα του Ηρακλείου “ΠΑΤΡΙΣ”

Στις 8 Αυγούστου 1944, άνδρες του συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής με επικεφαλής τον Στάνλεϋ Μος και αντάρτες της Ανεξάρτητης Ομάδος Ανωγείων υπό τις διαταγές του Νικολάου Σταυρακάκη ή Αεροπόρου, διενήργησαν το σαμποτάζ της Δαμάστας.

Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο αντάρτης της Α.Ο.Α. Μανόλης Σπιθούρης – Νταμπακομανόλης τραυματίστηκε στην κοιλιακή χώρα με εμπρηστικό βλήμα πυροβόλου όπλου.

Αφού επιδέθηκε πρόχειρα το σοβαρό του τραύμα, αφέθηκε στη σκιά ενός πρίνου για  να πεθάνει. Κανείς δεν πίστευε ότι θα επιζήσει. Και ο Λοχαγός Μος πίστεψε ότι ο  θάνατος για τον Νταμπακομανόλη ήταν ζήτημα ωρών.

Όταν επέστρεψαν μετά την επιχείρηση οι  αντάρτες, με μοναδικό σκοπό να πάρουν  το σώμα του και να το μεταφέρουν στα Ανώγεια,  δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ο  Νταμπακομανόλης ήταν ακόμη ζωντανός. Τον μετέφεραν στη σπηλιά «Αχυρόσπηλιος» (κοντά στο χωριό Αηδονοχώρι), όπου πέρασε τη νύχτα.

Την επόμενη ημέρα, 9 Αυγούστου 1944, μεταφέρθηκε στα Ανώγεια στο σπίτι του  πατέρα του, Βασίλη Σπιθούρη. Εκεί έμεινε τρεις ημέρες, όταν ήρθε το μαντάτο πως οι Γερμανοί βαδίζουν προς το χωριό. Ο Γεώργιος Δραμουντάνης ή Στεφανογιώργης, στις 12 Αυγούστου 1944, λίγο πριν βραδιάσει, δίνει εντολή να μεταφερθεί ο  τραυματίας στο λημέρι των ανταρτών στον Ψηλορείτη.

Η Ειρήνη Χαιρέτη περιγράφει την αναχώρηση των ανταρτών από τα Ανώγεια, το δειλινό της 12ης Αυγούστου προς τον Ψηλορείτη και τη μεταφορά του τραυματία  Νταμπακομανόλη:

«…μετά  το  σαμποτάζ  στη  Δαμάστα  είχανε  τον  τραυματία  Νταμπακoμανόλη  στα  Σπιθουριανά  στο  σπίτι  του.  Εμείς  είμαστε  στο  χωριό.  Εκάνανε  το  σύνθημα  ότι  έρχουνται  οι  Γερμανοί.  Είχανε  ένα  σύνθημα  αυτοί  που  βλέπανε  τότε  και  όντε  σφυρίζανε  σου  λέει  έρχονται  Γερμανοί.  Σφυρίζανε  για  να  το  γροικούνε  οι  άλλοι.  Μια  στιγμή  βλέπομε  ένα  τσούρμο  κι  ερχόντανε  από  τα  Σπιθουριανά  κι  έχουνε στο  φορείο  το  Νταμπακομανόλη.  Ο  Δραμουντάνης  ο  Γιώργης  λέει:

-Ιφιάνασα,  Ειρήνη  ακολουθήσετέ  μας.

Η  Ιφιάνασα  είναι  η  πιο  μεγάλη  μου  αδερφή.  Όπως  είμαστε  ακολουθήσαμε.  Η  Ιφιάνασα  εγύρισε  και  πήρε  μια  πετσέτα,  αυτές  τσι  Ανωγειανές  τσ’υφαντές,  άσπρη  και  τη  βαστούσε.  Κι  όταν  περάσαμε  τη  Ζώμινθο  απάνω  ψηλά  λένε:

-Δε  βαστά  κανείς  τίποτα  πετσέτα,  μαντήλι,  να  το βάλομε  στο  πρόσωπο  γιατί  κρυώνει  ο  τραυματίας;

Και  δίνει  η  Ιφιάνασα  την  πετσέτα  που  κρατούσε  και  την  βάνουνε  στον  τραυματία.  Εφτάξαμε  στη  Μίθια  και  στο  λημέρι  εκεί  που  ήτανε  τ’ ανταρτικό. Μαζί  με  τον  τραυματία  Νταμπακομανόλη…»1

Οι Γερμανοί εισήλθαν στα Ανώγεια το πρωί της 13ης Αυγούστου 1944. Αμέσως ξεκίνησαν την λεηλασία, πυρπόληση και καταστροφή του χωριού.

Στη θέση Μίθια βρίσκονται οι αντάρτες της Ανεξάρτητης Ομάδας Ανωγείων  και  πολλά  γυναικόπαιδα. Η είδηση της καταστροφής του χωριού δεν αργεί να φτάσει.  Στο λημέρι επικρατεί σκεπτικισμός μεταξύ των ανταρτών. Οι Γερμανοί έχουν  εκδιώξει από το χωριό τα γυναικόπαιδα και 80 ηλικιωμένους Ανωγειανούς έχουν  αποστείλει στο Ηράκλειο. Το χωριό παραδίδεται στις φλόγες. Ο αρχηγός  Χριστομιχάλης Ξυλούρης περιμένει. Οι  Γερμανοί δεν κατευθύνονται ακόμη προς  τον Ψηλορείτη. Την επόμενη ημέρα  14 Αυγούστου το δειλινό, συγκαλεί  σύσκεψη.  Πρέπει να δοθεί λύση σε δυο προβλήματα. Τι θα απογίνουν οι άμαχοι που  βρίσκονται στο λημέρι στη Μίθια και  τι θα κάνουν τον τραυματία Νταμπακομανώλη.

Αποφασίζουν ομόφωνα να προσπαθήσουν να διασπάσουν τον κλοιό προς την  επαρχία Μυλοποτάμου και να διαφύγουν. Απέστειλαν τους άοπλους και τα  γυναικόπαιδα με επικεφαλής τον Εμμανουήλ Αθανασίου Σκουλά ή Φρουδά  προς την κατεύθυνση της Ρούσας Λίμνης, για να διαφύγουν προς το χωριό  Ζωνιανά. Κινήθηκαν σε μια φάλαγγα και το πρωί  έφτασαν στα Ζωνιανά,  όπου  αρκετά γυναικόπαιδα παρέμειναν και τα υπόλοιπα κινήθηκαν προς τον Άγιο  Ιωάννη Μυλοποτάμου, απ’όπου στη συνέχεια διασκορπίστηκαν σε όλα τα χωριά του  Μυλοποτάμου.

Ξημερώνοντας η 15η  Αυγούστου 1944 το πρόβλημα με τους αμάχους είχε λυθεί. Το  σοβαρότερο ήταν του τραυματία Νταμπακομανόλη. Δεν μπορούσαν να τον πάρουν  μαζί τους και να διασπάσουν τον κλοιό. Ο Χριστομιχάλης Ξυλούρης αποφασίζει να  τον κρύψουν σε μια τρύπα που έκτοτε ονομάστηκε «του Νταμπάκη η Τρύπα»2. Το πρότεινε ο ίδιος ο Μανόλης Σπιθούρης  βγάζοντας από τη δύσκολη θέση τον αρχηγό  Χριστομιχάλη.

Ο ταύκος βρισκόταν ανατολικά της εκκλησίας του Αγίου Μάμα και  σε κοντινή απόσταση από το λημέρι της Μίθιας. Αφού τον μετέφεραν προσεκτικά  στην τρύπα και μετά την ιατρική γνωμάτευση του γιατρού Γιάννη Σταυρακάκη ότι ο  τραυματίας δεν είχε ελπίδες επιβίωσης, ο Χριστομιχάλης Ξυλούρης έδωσε την  εντολή να τον κατεβάσουν.

Η αδερφή του Νταμπακομανόλη, Μαρία Σπιθούρη ή Νταμπακομαρία, είπε στους  αρχηγούς ότι θα  μείνει κι αυτή με  τον τραυματία.

Ο Χριστομιχάλης με τον  Στεφανογιώργη δέχτηκαν. Την Νταμπακομαρία ακολούθησαν και άλλες τρεις  γυναίκες στην  τρύπα.

Η ξαδέρφη του Νταμπακομανόλη Σπιθούρη Αικατερίνη του Εμμανουήλ,  η Ξυλούρη Αικατερίνη ή Καδενιάδενα και η Ευφροσύνη  Ανδρεαδάκη-Καλομοίρη.

Ο Νταμπακομανώλης κατέβηκε στην τρύπα με τις τέσσερις γυναίκες. Και αρχίζει το  μαρτύριο των οχτώ ημερών. Από τις 15 Αυγούστου το πρωί ως τις 22 Αυγούστου το  μεσημέρι.

Η τρύπα ήταν βάθους τριών-τεσσάρων μέτρων και έστριβε δεξιά. Και  κάποιος να κοίταζε από πάνω δεν θα έβλεπε τίποτα. Οι γυναίκες είχαν πάρει μαζί  τους, μοναδικά εφόδια, ένα γουλίδι κρέας, μισό κεφάλι τυρί και ένα μπουκάλι νερό.  Οι Γερμανοί έφτασαν στο λημέρι το μεσημέρι της 15ης  Αυγούστου.

Αφού  κατέστρεψαν ό,τι βρήκαν, αποφάσισαν να στρατοπεδεύσουν στη βρύση της Μίθιας.  Ο τραυματίας βρίσκονταν σε απόσταση μικρότερη των 80 μέτρων από τη βρύση. Οι  γυναίκες με τον τραυματία ήταν μέσα στην τρύπα. Ούτε φαγητό, ούτε νερό. Το  κρέας και το νερό το έδιναν στον Νταμπακομανόλη. Δύσκολα μερόνυχτα.

Το φαγητό  τους ήταν ο καρπός του θάμνου που οι Ανωγειανοί αποκαλούν λουτσά. Η αδερφή  του τραυματία Νταμπακομαρία μαζί με την ξαδέρφη της Κατίνα Σπιθούρη έβγαιναν  τη νύχτα από την τρύπα κι απλώνοντας το κεφαλομάντηλό τους κάτω από τους  θάμνους, με ένα βεργάλι χτυπούσαν σιγανά τα κλαδιά και ο λουτσόκαρπος έπεφτε  στο μαντήλι.

Το δίπλωναν και σιγά σιγά κατέβαιναν πάλι στην τρύπα. Δεν έπρεπε να  τους ακούσουν οι Γερμανοί. Για να ταιριάξει και η μαντινάδα:

…στη Μίθια  σ ’ανεβάσανε στη τρύπα τ ’Άγιου Μάμα

κι έτρωγες αλουτσόκαρπο και γιάτρευες το τραύμα…

Και η πηγή με το νερό βρισκόταν κοντά, αλλά  με τους Γερμανούς που είχαν  στρατοπεδεύσει δίπλα της, πώς να πάει κανείς; Η αποστολή των Γερμανών ήταν  η  εξερεύνηση του Ψηλορείτη και η καταστροφή των μητάτων.

Κάθε πρωί ξεκινούσαν  από τη Μίθια, αφού άφηναν μια μικρή δύναμη στο λημέρι  και ασχολούνταν με το  καταστρεπτικό τους έργο.

Τη νύχτα σέρνοντας το σώμα τους λαμβάνοντας προφυλάξεις, πήγαιναν οι γυναίκες  στη βρύση ανατολικά της Μίθιας στη θέση «Κορίτσι» και έπαιρναν λίγο νερό.

Καλοκαίρι, μήνας Αύγουστος. Η  ζέστη αφόρητη. Ο Νταμπακομανόλης  διαψεύδοντας όλους τους γιατρούς, που δεν του έδιδαν ελπίδες, ζούσε ακόμη. Αυτό  αναπτέρωνε το ηθικό των τεσσάρων γυναικών.

Έβλεπαν τον τραυματία μέρα με  τη  μέρα  να βελτιώνεται η κατάσταση της υγείας του και έκαναν υπομονή. Οι  Γερμανοί δεν έφευγαν από τον Ψηλορείτη. Στρατοπεδευμένοι στη βρύση της Μίθιας.

Ένα πουκάμισο που είχε η Νταμπακομαρία σκίζονταν σε λουρίδες και  τοποθετούνταν στην πληγή. Τη νύχτα άπλωναν τις λουρίδες του πουκαμίσου στην  είσοδο του ταύκου για να στεγνώνουν. Τα ίδια πανιά χρησιμοποιούσαν ξανά την  επόμενη  μέρα.

Πάνω στις οχτώ ημέρες οι Γερμανοί έφυγαν από τη Μίθια και το μαρτύριο των  γυναικών και του τραυματία τελείωσε προσωρινά. Στις 20  Αυγούστου 1944, οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις διατάχτηκαν από τον επικεφαλής της επιχείρησης Συνταγματάρχη Μπέτμαν να σταματήσουν τις  επιχειρήσεις στον Ψηλορείτη. Οι  Γερμανοί εγκαταλείπουν το οροπέδιο στις 21-22  Αυγούστου.

Το μεσημέρι της 22ας Αυγούστου 1944, οι γυναίκες αντικρίζουν τους Γερμανούς να  βαδίζουν συγκεντρωμένοι και να κατευθύνονται στη θέση «Κορίτσι».  Καταλαβαίνουν ότι φεύγουν. Ανεβάζουν τον τραυματία στην είσοδο της τρύπας  παρακολουθώντας και ο ίδιος την αποχώρησή τους. Στον ταύκο έχουν συμπληρώσει  οχτώ ημέρες. Οι τρεις από τις τέσσερις γυναίκες αφήνουν τον τραυματία και  κατεβαίνουν με προφυλάξεις στο χωριό τους.

Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τη σκηνή της απόγνωσης των τεσσάρων γυναικών, όταν αντικρίζουν την εικόνα των  ερειπίων.  Όπως  και  τη λύπη και  στενοχώρια του ίδιου του Νταμπακομανόλη, όταν επιστρέφοντας η αδερφή του  Μαρία,  αναγγέλλει το γεγονός της  καταστροφής του  χωριού.

«…στη  ζωή  μου  δεν  έχω  κλάψει  ποτέ. Μόνο όντεν εγύρισε  η  αδερφή  μου  οπίσω  από το χωριό και μου’πε :

-Μανόλη,  δεν υπάρχει  χωριό.  Όλα τα σπίτια τα γκρεμίσανε οι  γερμανοί.

-Μα ήντα λες; Δε στέκει πράμα ορθό;

-Μόνο οι εκκλησές,  μου  λέει η αδερφή μου.

Και τότε εστάξανε στα μάτια μου δυο δάκρυα…»3.

Μία από τις τέσσερις γυναίκες που κατέβηκαν στην «Τρύπα του Ταμπάκη» και  έμειναν με τον τραυματία διατηρώντας τον στη ζωή,  είναι η ξαδέρφη του  Αικατερίνη Σπιθούρη – Ξυλούρη. Η Αικατερίνη Σπιθούρη-Ξυλούρη θυμάται την  περιπέτειά της με τον τραυματία Νταμπακομανόλη:

«…το τραύμα του Νταμπακομανόλη ήτανε διαμπερές. Εχώριε να μπει μέσα στην  πληγή του ένας γρόθος ενός μικρού παιδιού. Από τη μια μεριά ίσαμε την άλλη.  Ερχότανε ο γιατρός ο Σταυρακάκης και έλεγε ότι ο τραυματίας δεν έχει ελπίδες.

Γάζες να βάνομε του τραυματία δεν είχαμε. Τον άλλασε ο γιατρός ο Σταυρακάκης,  όταν οι αντάρτες ήτανε ακόμη στη Μίθια και τσι παλιές γάζες τσι τυλίσαμε και τσι  πετρώναμε.  Ύστερα που ο γιατρός δεν ήτανε εκειά και δεν είχαμε γάζες, πηγαίναμε  τη νύχτα και τσι ξεπετρώναμε, εδιαλέγαμε τσι πιο καθαρές και του τσι βάναμε στη  πληγή.

Εσκίσαμε κι ένα ποκάμισο σε λουρίδες και το χρησιμοποιούσαμε για γάζες.

Εφύγανε οι αντάρτες και ήρθανε στη Μίθια οι Γερμανοί. Εμείς μέσα στη τρύπα τσι  γρικούσαμε. Δεν εβγαίναμε την ημέρα έξω ούτε να χύσομε νερό μας. Όχι. Μόνο τη  νύχτα. Μέσα στη τρύπα εμείς κι ο τραυματίας. Δεν εσκέφτουντανε αυτός τότε  πόνους. Μόνο εξάνοιγε να μας παρηγορήσει. Είχε το τραύμα του,  είχε και την  έγνοια μας. Γιατί εμείς εφοβούμαστε ότι θα’ρθούνε οι γερμανοί να μας  εσκοτώσουνε, να μας εκάνουνε καταφρόνια. Και ο Νταμπακομανόλης μας έλεγενε:

-Δε σας  εκάνουνε πράμα οι Γερμανοί. Γιατί την ώρα που θα προβάλουνε και θα μας  εδούνε, θα πετάξουνε μια χειροβομβίδα και θα διαλυθούμε. Μη φοβάστε. Άλλο  πράμα δεν θα ιδείτε.

Ο  Νταμπακομανόλης, σ’όλη αυτή τη κατάστασή του δεν επίστεψε ποτέ πως  θα  ποθάνει. Το τραύμα του ήτονε βαρύ. Αλλά αυτός δεν επίστεψε ότι δε θα ζήσει. Εγώ  έχω μεγάλη  ευχαρίστηση που εβοήθησα  το τραυματία και δεν επήγε χαμένος ο  κόπος  κι  η  θυσία…»4

Η Μαρία Σπιθούρη-Νταμπακομαρία, αδερφή του Μανόλη Σπιθούρη- Νταμπακομανόλη, μία από τις τέσσερις γυναίκες που κλείστηκαν μαζί του στην  τρύπα από τις 15 ως τις 22 Αυγούστου 1944, αφηγείται:

«…όντεν εφύγανε οι αντάρτες από τη Μίθια,  μ’άφηκε ο γιατρός ο Σταυρακάκης  γάζες να κάνω του  τραυματία  αλλαγές. Μα εγώ δεν εμπόρουνε και του  τσι’κανε η  Κατίνα του Σπιθούρη. Ήρθανε οι Γερμανοί κι εξερευνούσανε τ’αόρι κι εμείς οι  γυναίκες μαζί με τον τραυματία ήμαστε κλεισμένες σε μια τρύπα. Κι είχαμε μόνο  μισό μπουκάλι νερό και εγραίναμε τ’αχείλι του τραυματία. Εμάς, τω γυναικώ, έκαμε  τ’αχείλι μας τσιπαλίδα και εγλείφαμε τσι δροσερές πέτρες να ξεκολιτσανίσει η  μπούκα μας. Και λέω τση Φροσύνης:

-Κάμε το σταυρό σου, παρακάλεσε το Θεό να μας ε σώσει, που’σαι του παπά  θυγατέρα και θα σ’ακούσει. Γιατί εγώ είμαι αμαρτωλή και δε με γροικά.

Έκαμε η Φροσύνη το σταυρό τζη. Εκάτεχε αγικά τροπάρια και τα’λεγε. Έπεψε η  δύναμη του Θεού και εφύγανε οι γερμανοί που ήτανε κοντά στη τρύπα. Κι επήγα τη  νύχτα να πάρω νερό από τη βρύση τση Μίθιας και έχασα τον τόπο. Όλη τη νύχτα  ετριγύριζα τσι  κορφές. Νεϊκή ήμουνε, μα ταλαιπωρημένη κι εκουράστηκα. Άμα  εξημέρωσε, εγνώρισα τον τόπο.

Επήγα στην εκκλησά του Αγίου Μάμα. Έκαμα το σταυρό μου και επροσκύνησα την  εικόνα. Ίσαμε να γιαγύρω, ήτανε στη βρύση τση Μίθιας παγωμένη η Κατερίνη κι  επήρε νερό.

Εβγάλαμε τον τραυματία από το σπηλιάρι όξω, στον ήλιο.

Και κάτσαμε  τριγύρω ντου οι τέσσερις γυναίκες: εγώ και η Κατερίνη Ξυλούρη, η Φροσύνη  Ανδρεαδάκη και η Κατίνα Σπιθούρη.

Και μας ε λέει ο τραματίας :

-Πηγαίνετε να φέρετε αλουτσόκαρπο να φάω, να φάτε κι εσείς.

Εστρώσαμε μαντήλια κάτω από τσι  αλουτσές. Μ’ένα ξύλο τσι ραβδίζαμε κι έπεφτε  ο αλουτσόκαρπος μέσα στα μαντήλια. Έφαε ο τραματίας αλουτσόκαρπο, εφάγαμε κι  εμείς. Γλυκύς σα τα σταφύλια ήτανε. Καλό νταγιάντε μας έκανε. Και μου λέει η  Κατίνα:

-Εποκάμανε τα τρόφιμα και οι γαλέτες, που μας εφήκανε οι Εγγλέζοι, μόνο να πας  στο χωριό να φέρεις τρόφιμα, να (γ)ιδείς ανέ ζούνε κι οι γέροι μας.

Έβαλα το δρόμο ομπρός μου και πάω αργά στην Αξό. Εκειά ήτανε πολλές  Ανωγειανές οικογένειες και μου λέει η κουνιάδα μου, η Παλιολλαδίταινα:

-Να’ρθεις να πάμε στο χωριό και στα Σπιθουριανά, στο ξεροπήγαιδο, έχωσα  βελέτζες να τσι πάρομε, να σκεπάζουνται τα κοπέλια μου και οι γέροι μας.

Την ταχινή εξεκινήσαμε για τ’Ανώγεια. Εγώ επροσπέρασα την Παλιολλαδίταινα.  Στον Κούκο ήταν ο Σπιθουρογιώργης. Εστάθηκα κι εκουβεδιάζαμε κι έρχουνται  εφτά Γερμανοί και σκοτώνουνε το Σπιθουρογιώργη ομπρός μου. Έσυρνα τα μαλλιά  μου κι εσκλήριζα. Και μου λέει ένας Γερμανός:

-Παρτί.

Ένας άλλος εκάτεχε τα Ελληνικά σαν κι εμάς και μου λέει:

-Τι γυρεύεις εδώ;

Και του λέω:

-Στο χωριό μου ήρθα. Εσείς, σκύλοι, ήντα γυρεύγετε στο χωριό μας και μας ε σκοτώνετε;

Από τον Κούκο με πετσοσύρνανε και με πάνε στο Μεϊντάνι και με καθίζουνε στο  κατώφλι τσ’εκκλησάς τ’Αη-Γιώργη. Μέσα στην εκκλησά είχανε βούργιες ακριβές,  βελέτζες, τριοπατήτηρες, που τσι’χανε παρμένες από τσι κασέλες των κοπελιδιώ και  τσι  βάνανε μέσα στα σακιά. Τα φορτώνανε στσι γαϊδάρους και φεύγανε. Κατά το  μεσημέρι, είχανε αδειάσει την εκκλησά από τα ρούχα και φύγανε. Ξανοίγω γύρου-γύρου και δεν εθώρουνε άνθρωπο. Και βγάνω τα  παντόφλια μου και τα βάστουνε  στη χέρα μου, ξυπόλυτη επόρισα από το χωριό. Στην Αρκαλιά, έβαλα τα παντόφλια  και πάω στην Αξό.  Η Παλιολλαδίταινα κι ο πατέρας μου εκλαίγανε, γιατί εθαρρούσανε πως με  σκοτώσανε. Οι Αξικοί μου γεμώσανε μια βούργια τρόφιμα και τα σήκωσα να πάω  στη  Μίθια. Στο δρόμο μου πάντηξε ένας άνθρωπος και με ρώτηξε:

-Μπας κι είσαι του τραματία η αδερφή;

-Ναι, του λέω.

-Άλλαξε πίσω, μου λέει, μα τον τραματία τον εφέρανε στου Σφεντόνη την Τρύπα.

Από του Σφεντόνη την Τρύπα τον επήγαμε στο Δισκούρι και τον επαράλαβε ο  Δακανάλης ο γιατρός και τον εγιάτρευγε…5

—————————————-

1Ειρήνη Χαιρέτη του Γρηγορίου, μαγνητοφωνημένη συνέντευξη, Μάιος 2006.

2 Η τρύπα βρίσκεται στα μητάτα των Σκουλάδων και την αποκαλούν κι  αυτοί με την ίδια ονομασία,  «Του Νταμπάκη η Τρύπα».

3 Διήγηση Μανόλη Σπιθούρη-Νταμπακομανόλη.

4  Αικατερίνη Σπιθούρη – Ξυλούρη, μαγνητοφωνημένη συνέντευξη, Ανώγεια, Φεβρουάριος  2006.

5 Μιχάλης Σταυρακάκης, Θύελλες και κατατρεγμοί, Αθήνα 2000, σελ. 50-53.

—————————————-

* Ο Γεώργιος Α. Καλογεράκης είναι δρ. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Θραψανού Πεδιάδος

8 μέρες στην τρύπα (το σαμποτάζ της Δαμάστας, 8 Αυγούστου 1944) – ΠΑΤΡΙΣ

«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο αδερφέ μου… Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο…» λένε τα λόγια του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, τον οποίο αγάπησε και τραγούδησε ο αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης.

Αυτό το σμίξιμο προσφέρει και ο ίδιος ο Ξυλούρης διαχρονικά με την καλλιτεχνική του πορεία, και στα χρόνια που έζησε το απέδειξε προβάλλοντας ποικιλοτρόπως την έγνοια του για τον κόσμο με όπλο στη φαρέτρα του την κρητική και ανωγειανή καταγωγή του.

Αυτό το σμίξιμο ακολούθησε και ο καλλιτέχνης Αλέξανδρος Ραπτάκης και φιλοτέχνησε το πρόσωπο του Νίκου Ξυλούρη ως «διαβατήριο» καλωσορίσματος και πιστοποίηση της ειρήνης, για κάθε επισκέπτη των ορεινών Ανωγείων, στη γη του Ψηλορείτη, στον ορεινό Μυλοπόταμο, στο Ρέθυμνο.

«Νίκος Ξυλούρης σημαίνει έμπνευση, πηγή προβληματισμού και τροφή για σκέψη για μένα και για τον επισκέπτη των Ανωγείων σίγουρα. Η έμπνευση για το θέμα του γκράφιτι ήταν της ομάδας “Ανώγειά Νέοι” στο πλαίσιο του Φεστιβάλ “Χαϊμαλίνα 2018″», ανέφερε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο Αλέξανδρος Ραπτάκης επισημαίνοντας τη στήριξη που είχε από τον Δήμο Ανωγείων, «… αλλά και τη στήριξη από όλους τους κατοίκους του χωριού που με κάνανε πολύ χαρούμενο για ένα έργο το οποίο θα διατηρηθεί για αρκετά χρόνια έτσι όπως είναι λόγω των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν».

 Μιλώντας στο Πρακτορείο ο καλλιτέχνης αναφέρθηκε στα σχόλια των κατοίκων που ήταν -όπως είπε- πέρα ως πέρα συγκινητικά καθώς και οι αντιδράσεις τους: «Αν και δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό, αντιδράσεις πολύ ένθερμες και προς τα εμένα, αλλά και τη γυναίκα μου και τον γιο μας που με συνόδευσαν σε αυτό το ταξίδι, αλλά και προς το γκράφιτι αυτό καθ΄αυτό. Σημαντικό θεωρώ είναι το γεγονός ότι το έργο άγγιξε από μικρά παιδιά μέχρι και ηλικιωμένους».

Σε σχόλια τους μάλιστα κάποιοι κάτοικοι ανέφεραν πως στο συγκεκριμένο σημείο της εισόδου των Ανωγείων για χρόνια υπήρχαν συνθήματα κομμάτων… Από σήμερα η μορφή του Ξυλούρη διαχρονικά θα έχει να πει πολλά περισσότερα χωρίς να απογοητεύεται κανένας πολίτης, ανέφεραν χαρακτηριστικά.

«Πρόκειται για ιδέα και πρωτοβουλία των Ανωγειανών που όλοι μαζί θέλαμε να συνδυαστούν οι στίχοι του Ρίτσου με το μήνυμα του Φεστιβάλ μας “Χαϊμαλίνα 2018”, το οποίο πέρα από τον αντιρατσιστικό χαρακτήρα του επιθυμούμε να έχει και χαρακτήρα αντιπολεμικό, με μηνύματα παγκόσμια που αγκαλιάζουν το ανώτερο εκ των αγαθών την Ειρήνη», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Ανωγείων Μανόλης Καλλέργης.

Ο Δήμος ενέκρινε το γκράφιτι δεδομένου όπως είπε ο δήμαρχος: «Το γκράφιτι είναι άμεση μορφή τέχνης που μπορεί και έχει τη δυνατότητα να ομορφαίνει τον τόπο και ανάλογα με τον καλλιτέχνη το αποτέλεσμα να είναι εκπληκτικό. Όπως στην περίπτωση των Ανωγείων, που η επιλογή των στίχων του Ρίτσου και η μορφή του δικού μας Ξυλούρη αλλά και του Ξυλούρη ενός ολόκληρου κόσμου των Αγώνων και της Ειρήνης, ήταν αντάξια επιλογή των προσδοκιών μας».

Όσοι εισέρχονται στα Ανώγεια στο Ρέθυμνο το χωριό των ολοκαυτωμάτων, του πολιτισμού, της παιδείας και της εθνικής αντίστασης, έχουν πλέον μπροστά στα μάτια τους το σύμβολο της Κρητικής Μουσικής, της Κρητικής Ταυτότητας, την μετουσιωμένη ιδέα της αλληλεγγύης, των αγώνων για ελευθερία και ειρήνη, τον άνθρωπο που πρεσβευτής του χωριού του ξεκίνησε και μέσα στα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας έφτασε να είναι πρεσβευτής της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο, πρεσβευτής του φιλειρηνικού κινήματος και της αγωνίας των ανθρώπων για δικαιοσύνη.

ΑΠΕ-ΜΠΕ του Μ. Λαμπαθάκη

Στα πλαίσια της 100χρονης πορείας, ζωής και δράσης του ΚΚΕ πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση στα Ανώγεια της Κρήτης. Με την ανταπόκριση πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ και της ΚΟΒ Ανωγείων για την 74η επέτειο της ηρωικής μάχης που έδωσε ο εφεδρικός ΕΛΑΣ Ανωγείων ενάντια στους Γερμανούς φασίστες κατακτητές. Δεκάδες κόσμου παραβρέθηκε στο «Σφακάκι» στα Ανώγεια, την ακριβή τοποθεσία όπου δόθηκε η ιστορική μάχη του εφεδρικού ΕΛΑΣ Ανωγείων ενάντια στους Γερμανούς. Η ομάδα των Γερμανών είχε αιχμαλωτίσει 98 γυναικόπαιδα, τα οποία τελικά ελευθέρωσε δίχως κανένα θύμα, ενώ οι Γερμανοί αιχμαλωτίστηκαν όλοι. Το ιστορικό αφηγήθηκε ο μοναδικός και ο νεότερος σε ηλικία αιχμάλωτος, μόλις 13 χρόνων τότε, και επιζώντας σήμερα Χαχλιούτης Γιάννης.

Στη συνέχεια φύγαμε από αυτήν την περιοχή για το ραντεβού μας στη πλατεία Αρμί όπου θα συνεχιζόταν το πρόγραμμα της εκδήλωσης. Το πρόγραμμα άνοιξε ο γραμματέας της ΚΟ Ανωγείων Αντώνης Ρούλιος καλωσορίζοντας τους Ανωγειανούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα τιμής και μνήμης των αγωνιστών συγχωριανών τους.
Διαβάστηκε σύντομο ιστορικό της επετείου και ακούστηκαν τα ονόματα των 11 ΕΛΑΣιτών ηρώων της μάχης στο Σφακάκι. Από μέλη της ΚΝΕ διαβάστηκε το ποίημα του μεγάλου Τούρκου ποιητή ΑζίζΝεσίν «Σώπα μη μιλάς».Το λόγο πήρε MανούσοςΜανουσογιάννης, μέλος του ΤΓ του ΚΚΕ και Δημοτικός Σύμβουλος Ρεθύμνου ο οποίος αναφέρθηκε στην 100χρονη ζωή και δράση του ηρωικού ΚΚΕ.
Αναφέρθηκε στις σημαντικότερες στιγμές της δράσης του, αναδεικνύοντας την ορθότητα της πολιτικής του από την σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φυσικών της  συμμάχων.  Τόνισε ότι «Αδιάψευστος μάρτυράς μας είναι η 100χρονη Ιστορία μας. Η Ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Που βεβαιώνουν και αποδείχνουν ότι κινητήρια δύναμη της προόδου, της Ιστορίας, είναι η ταξική πάλη

Και καμία δύναμη δεν μπορεί ούτε να ματαιώσει ούτε να αντιστρέψει αυτήν την πορεία.

Και το καινούργιο, το νέο, το σύγχρονο, είναι ο σοσιαλισμός που θα νικήσει το παλιό και γερασμένο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων, τον καπιταλισμό.
Σε αυτόν τον όμορφο δρόμο του αγώνα, σας καλούμε να συσπειρωθείτε με το ΚΚΕ
Δυναμώστε το ΚΚΕ παντού. Στους συλλόγους, στα σωματεία και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Στις ευρωεκλογές, στις τοπικές εκλογές. Απέναντι σε μια χούφτα παράσιτα εκμεταλλευτές καπιταλίστες, είναι οι εργάτες, οι αγρότες, οι άνεργοι. Είναι οι επαγγελματίες , οι γυναίκες και τα νέα παιδιά της λαϊκής οικογένειας.

Σας καλούμε να αξιοποιήσετε σωστά τη μέχρι τώρα πείρα. Μην παίξετε άλλο στο παιχνίδι του διπολισμού – δικομματισμού που βολεύει το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Ενισχύστε τη δύναμή σας.

Ενισχύστε το ΚΚΕ

– που μπορεί να ηγηθεί της μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας, που θα αγκαλιάσει τη λαϊκή πλειοψηφία, όλα τα λαϊκά στρωματά.

– Που θα εμποδίσει αντιλαϊκά μέτρα, θα διεκδικεί μέτρα ανακούφισης. Και το πιο σημαντικό, θα στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Η ζωντανή εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το μουσικό κρητικό συγκρότημα των καλλιτεχνών αδερφών Μενέλαου και Γιώργου Νταγιαντά και της παρέας τους.

Χαιρετίζουμε όλους, που συνέβαλαν για την επιτυχία, αυτής της ιστορικής εκδήλωσης

Παίρνοντας παράδειγμα από την ιστορία του τόπου μας, ενός τόπου που κάηκε ολοσχερώς από το ναζιστικό καθεστώς, επειδή αντιστάθηκε σε αυτό, συνεχίζουμε  φέτος, στήνοντας το φεστιβάλ Χαϊμαλίνα για δεύτερη φορά στη καρδιά του Ψηλορείτη, στα Ανώγεια, με ένα αντιφασιστικό-αντιπολεμικό τριήμερο στις 10, 11 & 12 Αυγούστου.

Tο Φεστιβάλ πήρε το όνομα του από το ποίημα «Γράμμα σε μια Αφρικάνα», του Ανωγειανού ποιητή Μιχάλη Σταυρακάκη ή Νιδιώτη, που δημοσιεύτηκε το 1978 (Χαϊμαλίνα – το ποίημα) και διοργανώνεται από τους Ανωγειανέους, μια ομάδα ανήσυχων νέων από τα Ανώγεια, υπό την αιγίδα του Δήμου Ανωγείων.
Ο σκοπός του φεστιβάλ είναι μέσα από τα δρώμενα που θα πραγματοποιηθούν, όπως προβολές ταινιών, εκθέσεις σκίτσου και φωτογραφίας, γκράφιτι, παιχνίδια (κυνήγι θησαυρού, θεατρικό παιχνίδι, τουρνουά ποδοσφαίρου, τουρνουά σκακιού) και μουσική, να προωθήσουμε τις αξίες της αλληλεγγύης, της κοινωνικής προσφοράς, της ειρήνης και του σεβασμού. Παράλληλα, μέσα από τις ομιλίες θα προσπαθήσουμε  να αναλύσουμε το φαινόμενο του πολέμου από την οπτική εκείνων που η ιστορία συνήθως προσπερνάει. Να γνωρίσουμε τις γυναίκες πρόσφυγες, περπατώντας μαζί τους από την ανατολή ως την δύση, να μιλήσουμε για τα γεγονότα στη Γάζα και να αφουγκραστούμε το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού. Τέλος, αφού αναλύσουμε την κοινωνική βάση του φασισμού, να θίξουμε τα φαινόμενα της ακραίας βίας, τη δράση και τις πρακτικές των Νεοναζί, και να ενημερωθούμε για τα τρία χρόνια της δίκης της Χρυσής Αυγής, αναλογιζόμενοι ταυτόχρονα το βάρος της ατομικής και της συλλογικής μας ευθύνης.  Το τριήμερο αυτό, όλες οι δράσεις θα καταλήγουν σε μια μεγάλη γιορτή με μουσικές και χορό από όλο τον κόσμο. Από την Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια, μέσα από την παράδοση κάθε τόπου, αλλά και μέσα από πειραματισμούς και σύγχρονες δημιουργίες.

Ευελπιστούμε, το φεστιβάλ αυτό, να αποτελέσει μία νησίδα συνάντησης πολλών ιδεών και διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων, με στόχο την συμβολή στη έμπρακτη καθιέρωση της ειρηνικής συνύπαρξης, της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς!

Σας προσκαλούμε λοιπόν,στις 10, 11 & 12 Αυγούστου στα Ανώγεια, να συμμετέχετε, να στηρίξετε την προσπάθεια μας και όλοι μαζί  μέσα από τις δραστηριότητες του φεστιβάλ να προβληματιστούμε, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε, να εξερευνήσουμε και φυσικά να τραγουδήσουμε ενάντια στον πόλεμο και τον φασισμό.

“Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.”

Γιάννης Ρίτσος

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ «Χαϊμαλίνα»

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παρασκευή  10/8

• 11:00 :  Θεατρικό παιχνίδι για μικρά παιδιά, από τις παιδαγωγούς  Νατάσα Φασουλά, Αγάπη Βρέντζου και Φαίη Χαρτοφύλακα
• 16:00: ΠροβολήΤαινίας Animation : “The breadwinner” της  Nora Twomey
• 18:30:  Ομιλίες (Πλατεία Αρμί):
  • “Δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι, μερική ιστορική αναδρομή” – Φραγκιουδάκης Γιώργος ,Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ειρήνης Χανίων, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ε.Ε.Δ.Υ.Ε. (Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη)
  • “Γυναίκες Πρόσφυγες Πολέμου: Διαδρομές και Τραύμα” – Νίκος Βλαχάκης, Ψυχολόγος και Χρύσα Βίλκενς, Δημοσιογράφος
  • “Το παλαιστινιακό : Αλήθειες και μύθοι” – Νασίμ Αλάτρας, Δημοσιογράφος
  • Προβολήμίνι animation  “Closed Zone”

21:00 : Μουσικό Πρόγραμμα (Δημοτικό Θέατρο “Νίκος Ξυλούρης”)

• ΧρίστοςΤζιφάκις & flamenco aire (Christos Tzifakis & flamenco aire)
  • Χρίστος Τζιφάκις (Κιθάρα)
  • Φανή Δεμέστιχα  (Χορός)
  • Άλκηστη Τριανταφυλλίδη (Φωνή)
  • Pedro Fabian (Κρουστά)

*Συνεργασία με το Φεστιβάλ Κιθάρας Ανωγείων

• Ρεμπέτικα τραγούδια
  • Μαρία Φασουλάκη (Φωνή)
  • Παναγιώτης Καπιζιώνης (Μπουζούκι)
  • Θύμιος Μπαρδαμάσκος (Μπουζούκι)
  • Χριστόφορος Παπανικολάου (Κιθάρα)
  • Αλέξανδρος Κανακάκης (Κλαρίνο)
  • Στέφανος Κουρουπάκης (Κοντραμπάσο)
  • Θέμης Πολυζωάκης (Βιολί)
• Κρητικό γλέντι
  • Γιώργης Μανωλάκης (Λαούτο-φωνή)
  • Ζαχάρης Σπυριδάκης (Λύρα)
  • Μιχάλης Κονταξάκης (Μαντολίνο)
  • Γιώργης Σταυρακάκης [Νιδιώτης] (Λαούτο)
  • Νικόλας Χριστόπουλος (Κρουστά)
  • Στέφανος Κουρουπάκης (Κοντραμπάσο)

Σάββατο 11/8

• 16:00: Προβολή Ταινίας : “In the fade/ Μαζί ή τίποτα”, του Φατίχ Ακίν
• 19:00 : Ομιλίες (Πλατεία Αρμί)
  • “Τι είναι και πως εκφράζεται μια αυτό-οργανωμένη ομάδα” – Παρουσίαση αυτο-οργανωμένων ομάδων ποδοσφαίρου (Τηγανίτης ΑΣΗ, Λίβας Α.Σ. Ρεθύμνου, Αυτοοργανωμένος Α.Σ. Ασπάλαθος)
  • “Η κοινωνική βάση του φασισμού, ταξικές και ιδεολογικές πλευρές” – Θανάσης Αλεξίου, Καθηγητής Κοινωνιολογίας /Πανεπιστήμιο Αιγαίου
  • “Τρία χρόνια δίκη της Χρύσης Αυγής. Η ατομική και η συλλογική ευθύνη” – Βιντεοπροβολή για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, στα πλαίσια της ομιλίας. Ελευθερία Κουμάντου, Δημοσιογράφος, Μέλος Golden Dawn Watch:

21:00 : Μουσικό Πρόγραμμα (Δημοτικό Θέατρο “Νίκος Ξυλούρης”):

• Κρητικά – Παραδοσιακά
  • Χάρης Φασουλάς (Μαντολίνο & Φωνή)
  • Μιχάλης Μπελιβάνης (Λύρα)
  • Βασίλης Χαιρέτης  (Λαούτο)
  • Θωμάς Μπολάκης (Κιθάρα)
• Haig Yadjian Quartet  (Μουσική χωρίς σύνορα)
  • Haig Yadjian  (Ούτι & Φωνή)
  • Γιώργος Κοντογιάννης (Λύρα & Κρουστά)
  • Τάσος Πούλιος (Κανονάκι & Φωνή)
  • Γιώργος Λιμάκης (Μπάσο & Κιθάρα)
• Jaques / Meleteas / Summers Trio (Σύγχρονη και παραδοσιακή μουσική της ανατολικής μεσογείου)
  • Peter Jaques (Κλαρίνο & Ney)
  • Θωμάς Μελετέας (Ούτι & Φωνή)
  • Jerry Summers (Κρουστά)

Κυριακή  12/8

• 1:00 -15:00 : Κυνήγι Θησαυρού– (Σημείο συνάντησης: Πλατεία Αρμί / 11.00 )
• 16:00 : Προβολή ταινίας “Τα φιλόξενα Χωριά”, του Λευτέρη Χαρωνίτη
• 17:30: Αντιφασιστικό τουρνουά ποδοσφαίρου (Δημοτικό στάδιο Ανωγείων), με τις ομάδες
  • Τηγανίτης ΑΣΗ (Ηράκλειο)
  • Λίβας Α.Σ. Ρεθύμνου (Ρέθυμνο)
  • Αυτοοργανωμένος Α.Σ. Ασπάλαθος (Χανιά)
  • Ομάδα Χαϊμαλίνα (Ανώγεια)

21:00 : Μουσικό Πρόγραμμα (Δημοτικό Θέατρο “Νίκος Ξυλούρης”):

• Babel Trio
• Villagers of Ioannina City
• Xylouris – White

Παράλληλες Δράσεις 10,11 & 12

• Τουρνουά γρήγορου σκακιού (blitz chess), πρίν από τις ομιλίες στην Πλατεία Αρμί
• Έκθεση Φωτογραφίας με τίτλο “Χεριών Τελετή”, των Κατερίνα Φουράκη-Κοντόκαλου και Κωνσταντίνα Γεωργαντά στην πλατεία Αρμί
• Graffiti από τους Αλέξανδρος Ραπτάκης (στην είσοδο του χωριού) και Γιάννης Μιλιαράκης (δίπλα στην αίθουσα προβολών)
• Έκθεση σκίτσου “made in Europe”, με αντιπολεμικές και αντιφασιστικές γελοιογραφίες του σκιτσογράφου Μιχάλη Κουντούρη (Αίθουσα «Μανώλης Κεφαλογιάννης», κάτω από την Tράπεζα Πειραιώς)

*Όλες οι προβολές ταινιών θα πραγματοποιηθούν στην
Αίθουσα «Μανώλης Κεφαλογιάννης», κάτω από την τράπεζα Πειραιώς.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Γράμμα σε μία Αφρικάνα (Μιχάλης Σταυρακάκης/Νιδιώτης)

“Τώρα που σου γράφω, Χαϊμαλίνα,
Από το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης,
ροβολώ τα πρόβατα μου
στον ίσκιο ενός ασφένταμου.
Έχω πρόβατα λευκά
σαν το λευκό μου χρώμα.
Έχω πρόβατα μαύρα,
Σαν το δικό σου χρώμα, Χαϊμαλίνα.
Το αίμα τους είναι ίδιο, κόκκινο,
Σαν το δικό μας αίμα, Χαϊμαλίνα.
Ρωτάω τα πρόβατα μου
Πως μοιράζονται στα ίσα
Τον ίσκιο του ασφένταμου
Κι έχουν, λευκά και μαύρα,
Τα ίδια δικαιώματα
Ενώ οι άνθρωποι σκοτώνονται
Μοιράζοντας μια πήχυ γης.
Αρμέγω τα πρόβατα μου
Και φτιάχνω το γάλα τους τυρί.
Μια φορά το χρόνο,
κουρεύω τα πρόβατα μου,
κι η γυναίκα μου στο τελάρο ολημερίς
φτιάχνει ρούχα μαύρα και λευκά.
Εσύ, Χαϊμαλίνα,
Δεν γνωρίζεις εμάς τους λευκούς,
Που φτιάχνουμε το τυρί,
Τις γυναίκες μας,
Που φτιάχνουν τα ρούχα στο τελάρο.
Εσύ γνωρίζεις τους άγριους λευκούς,
Που ήρθαν στην πατρίδα σου,
Και σκοτώνουν τα αδέρφια σου.
Αυτοί που κλέβουν το βιο σου, Χαϊμαλίνα,
Κλέβουν και το δικό μου τυρί.
Τώρα που σου γράφω, Χαϊμαλίνα,
Από το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης,
ροβολώ τα πρόβατα μου.”

Πληροφορίες – Επικοινωνία

Για όσους επιθυμούν να διανυκτερεύσουν στο χωριό τις μέρες του φεστιβάλ, εκτός από τη μεγάλη λίστα ξενοδοχείων και δωματίων που μπορείτε να επιλέξετε, σας παρέχουμε και χώρο ελεύθερου camping στο Γυμνάσιο-Λύκειο Ανωγείων, όπου μπορείτε να φέρετε σκηνές και sleeping bag, κατόπιν συνεννοήσεως με την ομάδα των ΑνωγειαΝέοι ή με e-mail , ή μέσω τηλεφώνου 6943021143 (Μάριος), 6982663586 (Έλια)

Βασιζόμαστε στην υπευθυνότητα και την ευσυνειδησία όλων των συμμετεχόντων, για να περάσουμε ένα όμορφο και ευχάριστο τριήμερο! Σας περιμένουμε !!!

Συνέντευξη στον Γιώργη Μπαγκέρη

Οι ραγδαίες εξελίξεις του τελευταίου μήνα, έφεραν τον Αετό από το σκοτάδι της οριστικής διάλυσης, στο φως της αναγέννησης και της οριστικής μετακόμισης του στο Ηράκλειο όπου πλέον θα ανοίγει τα περήφανα φτερά του. Ηγέτης αυτής της κίνησης και μπροστάρης είναι ο Στέλιος Ξυλούρης, ο νέος πρόεδρος της ομάδας που αναλαμβάνει σε μια από τις πιο ιστορικές στιγμές του σωματείου που μετράει 55 χρόνια ένδοξης ιστορίας. Ο Στέλιος Ξυλούρης, ιατρός γυναικολόγος με 20 χρόνια παρουσίας στο Ηράκλειο, είναι η ήρεμη δύναμη που θα “σπρώξει” τον Αετό σε αυτό το νέο και άκρως ελπιδοφόρο “πέταγμα” του.

Η ΑΝΩΓΗ συνομίλησε με τον καινούριο πρόεδρο του Αετού, μετά το πέρας της Γενικής Συνέλευσης. Μας ανέφερε τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να αναλάβει την προεδρία, τους στόχους και τους συνεργάτες του σε αυτή την προσπάθεια, αλλά και το όραμα του για τη νεολαία του χωριού και της ευρύτερης περιοχής. Ο ίδιος απηύθυνε κάλεσμα σε όλους τους Ανωγειανούς όπου γης να στηρίξουν τον αθλητισμό και τον πολιτισμό των Ανωγείων που όλοι αγαπάμε και πρέπει να συνδράμομε με κάθε τρόπο.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Κύριε Ξυλούρη ολοκληρώθηκε η γενική συνέλευση και πάρθηκε η οριστική απόφαση για μετακόμιση του Αετού στο Ηράκλειο. Πείτε μας τις εντυπώσεις σας.

Η Συνέλευση που κάναμε στα Ανώγεια, επικύρωσε αυτό που όλοι θέλαμε καθώς όλοι ήταν σύμφωνοι με την ιδέα της μετακόμισης στο Ηράκλειο. Μένει τώρα να προωθήσουμε τα χαρτιά για να ολοκληρωθεί η διαδικασία και σιγά σιγά θα αρχίσουμε παράλληλα να κουβεντιάζουμε και το τεχνικό μέρος.

Για ποιο λόγο ασχοληθήκατε με τον Αετό Ανωγείων. Τι σας ώθησε σε αυτή την απόφαση και ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Μπήκα στον Αετό γιατί ήμουν σύμφωνος με όλη τη φιλοσοφία και την κουλτούρα με την οποία πάει να δημιουργηθεί ξανά η ομάδα. Όπως είπαμε και στη συνάντηση, η ομάδα θα ασχοληθεί με πολλά πράγματα πέρα από το αγωνιστικό μέρος. Με επίκεντρο τα παιδιά των Ανωγείων. Να λειτουργήσει η ομάδα ως “σχολείο” για την μόρφωση ανθρώπων που θα βγουν καλοί και χρήσιμοι στην κοινωνία. Να συμμετέχουμε επίσης σαν ομάδα σε κοινωνικά θέματα.Να έχουμε καλύτερης ποιότητας ανθρώπους. Βασικό για μένα είναι τα παιδιά να ασχολούνται με τον αθλητισμό και όχι απαραίτητα με το ποδοσφαιρικό πνεύμα που μέχρι τώρα υπήρχε, της βρισιάς, της βίας, της κακομεταχείρισης. Είμαστε κατά της βίας στο σχηματισμό της νέας μας ομάδας, όχι βρισιές, καλή συμπεριφορά, σεβασμό προς συμπαίχτες και αντιπάλους. Αυτή τη φιλοσοφία έχουν όλοι που μπήκαν στον Αετό, ήμουν σύμφωνος με τη νοοτροπία και τη θέληση τους αυτή και για αυτό δέχτηκα να αναλάβω την προεδρία του Αετού.

Τα πρώτα μηνύματα που έχετε λάβει από δικούς σας ανθρώπους, φίλους και συγγενείς ποια είναι μετά την ανάληψη της προεδρίας:

Είναι σύντομο το χρονικό διάστημα που έχει ακουστεί όλη αυτή η προσπάθεια και δεν έχω πολλά τέτοια μηνύματα ακόμα. Αλλά από τους λίγους με τους οποίους μίλησα, οι πρώτες εκτιμήσεις τους είναι θετικές και μου τονίζουν ότι θα σταθούν στο πλευρό μου και θα με στηρίξουν. Αυτό τουλάχιστον έχω διαπιστώσει μέχρι τώρα και πιστεύω ότι ο αριθμός αυτός θα αυξάνεται μέρα με την ημέρα.

 Να περιμένουμε έναν Αετό που θα βασίζεται στο Ανωγειανό στοιχείο;

Φέτος θα είναι μόνο με Ανωγειανούς, αλλά και γενικότερα η φιλοσοφία μας θα είναι αυτή και τα επόμενα χρόνια. Θα ξεκινήσουμε με το καλό φέτος με συμμετοχή στο Γ’Τοπικό Ηρακλείου και αποκλειστικά με  Ανωγειανούς παίχτες και αν δούμε στην πορεία ότι η ομάδα έχει ανάγκη και από άλλους παίχτες ή ανθρώπους για να ενισχύσουμε λίγο το αγωνιστικό μέρος θα το κουβεντιάσουμε και το Δ.Σ θα αποφασίσει για περαιτέρω κινήσεις.

Στην περίπτωση που δεν προλάβει φέτος η ομάδα να δηλώσει συμμετοχή, αυτό αλλάζει τα σχέδια και το πλάνο σας για τον Αετό;

Εννοείτε πως δεν θα αλλάξει τίποτα. Βεβαίως και θα ακολουθήσουμε το πλάνο μας. Θα οργανωθούμε, θα υπάρχουν οι Ακαδημίες στις οποίες από φέτος θα δώσουμε ιδιαίτερη βάση και θα οργανωθούμε περισσότερο για να συμμετέχουμε στο πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς.

 Η ομάδα μετακομίζει στο Ηράκλειο αλλά έδρα δεν αλλάζει, παραμένει στα Ανώγεια;

Η έδρα του Αετού πάντα θα είναι στα Ανώγεια παρά τη μετακόμιση στα πρωταθλήματα του Ηρακλείου. Έχω ακούσει και έχω διαβάσει ότι θα γίνουν και έργα στο Δημοτικό Στάδιο, τόσο στον αγωνιστικό χώρο όσο και στις εγκαταστάσεις. Είναι σημαντικό να αγωνίζεται η ομάδα σε ανακαινισμένο και όμορφο γήπεδο, ελπίζω ο Δήμαρχος Ανωγείων που προσπαθεί, να κάνει σύντομα αυτό το έργο που θα έρθει παράλληλα με τη συμμετοχή μας στο πρωτάθλημα.

 Ποια είναι η άποψη σας γα τον καταρτισμό του νέου Δ.Σ, είστε ευχαριστημένος από τα πρόσωπα που το απαρτίζουν; Να περιμένουμε και νέες προσθήκες;

Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τη σύσταση του Δ.Σ και τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, ίσως αυτά αυξηθούν λίγο αν και νομίζω ότι ήδη ο αριθμός 18 είναι υπέρ αρκετός.Τα πρόσωπα που μπήκαν μέσα στο συμβούλιο είναι όλα καλής ποιότητας άνθρωποι και λίγο πολύ όλοι έχουμε την ίδια αντίληψη. Αυτό είναι σημαντικό γιατί με κοινές ιδέες στόχους και οράματα, το Δ.Σ θα λειτουργήσει κι αυτό ως ομάδα και θα φέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Μιλήσατε στην συνέλευση για μια  ομάδα λαϊκής βάσης. Πόσο εφικτός είναι αυτός ο στόχος;

Εγώ θεωρώ ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να σταθεί στα πόδια της μια ερασιτεχνική ομάδα. Για να φτιάξουν έτσι μια σωστή βάση που θα έχει και διάρκεια, θα πάει σε βάθος χρόνου.Αλλιώς όταν μια ομάδα βασίζεται αποκλειστικά σε χορηγούς κάποια στιγμή φτάνει στο σημείο να διαλύσει όπως συνέβη και πρόσφατα με τον Αετό που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του.

 Τι θέλετε να πείτε στους Ανωγειανούς όπου γης; Ποιο είναι το δικό σας μήνυμα προς όλους μας;

Απευθύνω κάλεσμα προς όλους τους Ανωγειανούς. Καλούμε κάθε Ανωγειανό όπου και να βρίσκεται με ότι και να ασχολείται, να δώσει σημασία στον Αετό και σε αυτό που τώρα συμβαίνει, γιατί είναι σημαντικό για τη νεολαία του χωριού μας. Ζητάμε τη στήριξη τους. Όχι μόνο την οικονομική αλλά και τη συμμετοχή και παρουσία τους αν είναι δυνατό. Όλοι αγαπάμε αυτόν τον τόπο ας τον στηρίξουμε ο καθένας από το δικό του μετερίζι.

Καλή δύναμη σας ευχόμαστε, ευχαριστούμε θερμά για το χρόνο σας.

Και εγώ σας ευχαριστώ και σας περιμένω όλους δίπλα μας να δούμε την ομάδα και τα παιδιά που θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό στο επίπεδο που όλοι ονειρευόμαστε.

*Ο Στέλιος Ξυλούρης, γεννήθηκε στο Καλού Τεμένους το 1956. Σχολείο πήγε στα Ανώγεια, μέχρι το Γυμνάσιο, το οποίο ολοκλήρωσε στο χωριό Πόμπια. Είναι Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Ιατρικής της Ρώμης. Ειδικεύτηκε στη μαιευτική-γυναικολογία και ασκεί το επάγγελμα του ιατρού γυναικολόγου  στο Ηράκλειο εδώ και 20 χρόνια. Είναι μέσα στην ομάδα των ιατρών που δημιούργησαν την κλινική Ασκληπείο Κρήτης.

Είναι παντρεμένος με την Ειρήνη Δουλγεράκη από τη Μεσσαρά. Έχει τρία παιδιά, δυο γιους και μια κόρη. Ο γιος του Γιάννης έχει ανοίξει φαρμακείο τον τελευταίο χρόνο στα Ανώγεια ο  Απόστολος  έχει κατάστημα οπτικών στο Ηράκλειο και η Μαριλένα  είναι φοιτήτρια Ιατρικής στο πέμπτο έτος στην Ρουμανία. Μάλιστα ο γιος του Απόστολος φόρεσε την φανέλα του Αετού για ενάμιση χρόνο αγωνιζόμενος στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΡ την περίοδο 2015-16.

Όταν οι Γερμανοί συγκέντρωσαν τα γυναικόπαιδα των Ανωγείων στο σχολείο στη θέση Αρμί, με σκοπό να τα οδηγήσουν έξω και μακριά από το χωριό τους, όπως και έγινε οδηγώντας τα στο Πέραμα, πολύ λίγο τους ενδιέφερε η κατάσταση της υγείας των. Η βιασύνη τους να κάψουν και να λεηλατήσουν το χωριό ήταν μεγαλύτερη από το να δώσουν σημασία στα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ένας αριθμός Ανωγειανών, γερόντων και γυναικών.Μεταξύ τους και η Αλεξάνδρα Φασουλά. Έγκυος, περιμένοντας να γεννήσει το πρώτο παιδί της από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα. Οδηγήθηκε και αυτή στο Αρμί και υποβλήθηκε στο μαρτύριο της εξαντλητικής πορείας  που ακολούθησαν οι Ανωγειανές μέχρι να φτάσουν στο Πέραμα.

Η ίδια διηγείται:”..το 1942 αρραβωνιαστήκαμε με τον Κωστή, το 1943 στεφανωθήκαμε και το 1944 μας εδιώξανε οι Γερμανοί από το χωριό. Το ‘χάμε σύστημα. Αν ήθελα γαυγίζουνε οι σκύλοι εξέραμε ότι ερχόντουσαν οι Γερμανοί. Το φωνάζανε μετά στο χωριό.

-Γερμανοί έρχουνται! Γερμανοί έρχουνται!

Εκείνο το πρωινό ακούστηκε ότι ήρθανε οι Γερμανοί στο χωριό και είπανε να συγκεντρωθούμε όλες οι γυναίκες στο Δημοτικό σχολείο. Εγώ δεν επήγα αμέσως. Το ‘πα τση γειτόνισσας επειδή ήμουνε ετοιμόγεννη να γεννήσω. Κι άλλες φωρές που μας είχανε φωνάξει οι Γερμανοί δεν επήγαινα. Μου λέει η γειτόνισσα κάτσε και μη ‘ρθεις. Αλλά τελευταία ήρθανε τρεις Γερμανοί και μου λένε παρτί! Είπα ντως ότι δεν μπορώ, τώρα θα γεννήσω μα αυτοί με πήρανε. Μας συγκεντρώνουνε όλα τα γυναικόπαιδα στο σχολείο και τε μας εβάνουνε μπροστά το μεσημέρι. Και πηγαίναμε και πηγαίναμε με τα πόδια, που να πρωτοπάς. Κάθε δέκα γυναίκες ήτονε και ένας Γερμανός εμένα με είχανε τρεις στη μέση. Στο “Βαθύ Στενό” μας εφήκανε να πιούμε νερό. Εγώ ήμουνε με την μάνα και την πεθερά μου. Είδα ένα και φόριε τρία γαλόνια. Λέω ότι αυτός είναι αξιωματικός και αποφασίζω να πάω να του μιλήσω. Μου σύρνουνε τση φωνές η μάνα μου και η πεθερά μου, θα σε σκοτώσουνε μόνο μη πας μου λέγανε. Εγώ ήμουνε αποφασισμένη, δεν εμπορούσα να πηγαίνω άλλο με τα πόδια και λέω ντως ότι θα πάω κι ας με σκοτώσουνε. Επήγα και ο Γερμανός μου λέει τι θέλεις εσύ;Του λέω να με αφήσετε εδώ, δεν το βλέπεις ότι θα γεννήσω; Αυτός ήξερε λίγο τα Ελληνικά. Αυτός μου λέει όχι εδώ. Να κοιτάζεις να μ’αφήνεις πίσω σου. Θα σ’αφήσω στο Γενί Γκαβέ, στο Πέραμα, όχι εδώ.

Η πεθερά μου λέει να πάμε μέχρι τον Αήμονα που ‘χάμε μια συντέκνισσα και να του πω να με αφήσει εκεί. Λέω του Γερμανού να με αφήσει στον Αήμονα. Αυτός ο Γερμανός ήτονε καλός, λίγο ηλικιωμένος και εδέχτηκε. Από την άλλη μεριά όμως ήτονε ένας κοντός, αδύνατος, ένας ψακωμένος Γερμανός και με ξάνοιγε άγρια. Εγώ νόμιζα ότι θα κάνω το παιδί εκείνη τη στιγμή γιατί ήμουνε και πρωτόγεννη και δεν ήξερα. Σ’όλο το δρόμο έλεγα Παναγία μου και βοήθησε με! και ο ψακωμένος Γερμανός μου φώναζε, παρτί, πόλεμος, άντε! και κάθε φορά μου παίζε μια στον ώμο με το όπλο. Εγώ του ‘λέγα πήγαινε μπροστά, είναι ανάγκη να πηγαίνομε μαζί; Αλλά αυτός δεν εκαταλάβαινε ήντα του ‘λέγα. Ο άλλος Γερμανός ο ηλικιωμένος μου ‘λέγε συνέχεια τι κρίμα εσύ! Μόλις περπατούσαμε λίγο εγώ κάθε είκοσι μέτρα να σταθώ γιατί δεν εμπόρουνα. Να ‘ρθεί πάλι ο κοντός να μου κάνει τα ίδια, να με σπρώχνει και να μου φωνάζει παρτί! Φύγε από μπροστά μου του ‘λέγα συνέχεια αλλά αυτός το ίδιο βιολί εβάστουνε συνέχεια. Τίποτα αυτός εκεί. Με χίλια βάσανα εκατάφερα και φτάξαμε στον Αήμονα. Όταν επροβάλαμε στο χωριό τον έχασα τον ηλικιωμένο Γερμανό και λέω ήντα θα γενώ τώρα. Εκοίταζα γύρου γύρου και μ’είδε από απόσταση και έρχεται. Μου λέει σταμάτα. Ο άλλος με χτύπουνε να προχωρώ. Ο Γερμανός που ήρθε κοντά βγάνει δυο σοκολάτες και μου λέει να τση φάω που είναι για τον πόνο και να μ’αφήσει όπου θέλω. Εγώ τση σοκολάτες τσι δώκα του κουνιάδου μου του Ζαχαρία που το σύρναμε μαζί μας κοπέλι δέκα χρονών ήτονε τότε. Όταν εφτάξαμε στον Αήμονα μας εφήκανε όλο τον κόσμο να πιούμε νερό. Αύγουστος μήνας, μεσημέρι. Άμα πέρασε λίγη ώρα ξανοίγω να ιδώ τον αξιωματικό και δεν τον έβλεπα πάλι. Ώφου και ήντα θα γενώ έλεγα. Μια στιγμή πάλι τον είδα να έρχεται από μακριά.

Ο κοντός ήτονε συνέχεια δίπλα μου. Μου λεει παρτί. Πήγαινε του λέω δεν βλέπεις ότι δεν μπορώ να πορπατώ; Μου κουμπίζει το όπλο απάνω μου και μου λέει πάλι παρτί! Εγώ έκλαιγα και να τον άλλο και μου λέει γιατί κλαις; Του λέει η μάνα μου δε βλέπεις παιδί μου να τη σκοτώσει θέλει. Γυρίζει ο αξιωματικός και του λέει σακραμέντο! Και τόνε διώχνει. Του λέω σε παρακαλώ άσε με εδώ στο χωριό. Εμπήκαμε σε ένα στενό και μας άφησε. Εξαιτίας μου μείνανε πολλές γυναίκες. Γιατί του λέει η πεθερά μου ότι θέλουμε βοήθεια από γυναίκες, θέλουμε μαμή και έτσι εμείναμε η πεθερά μου, η μάνα μου, μια θεία μου και δυο τρεις άλλες συγγενείς. Οι Γερμανοί ήρθανε δυο τρεις φορές και μας λέγανε παρτί αλλά ο αξιωματικός τση διώχνε. Όντεν εφύγαμε από τα Ανώγεια είχα πάρει ένα τυρί για τη γέννα μου και το σήκωνε η πεθερά μου. Έρχεται και μου λέει να του πάω το τυρί του Γερμανού μα βγαίνει του. Κόβγω το μισό τυρί και του το πάω και μου λέει όχι, δική σου μαντζαρία εμείς έχομε. Όταν εξεκουραστήκανε λίγο οι γυναίκες και εφέυγανε από τον Αήμονα  με τση Γερμανούς πάλι πορεία ήρθε και με χαιρέτηξε. Η μάνα μου τόνε ρώτηξε αν χαλάσουνε το χωριό κι αυτός μας είπε μπαμ, μπαμ όλο κάτω. Τότε έβγαλε μια φωτογραφία από το τσεπάκι του και μου δείχνει τη γυναίκα του. Μου λέει ότι και η γυναίκα του ήτονε όπως κι εγώ έγκυος. Γι’αυτό με λυπήθηκε και μένα. Σου λέει αλάμπηλήρη ήντα να πάθει κι η δική του εκεί που είναι. Και ήθελε ο Θεός και εφύγανε και μας αφήκανε κειδά πέρα.

Το βράδυ ήρθε ο άντρας μου με τον Σταυρακοβασίλη να με ιδούνε. Είχανε ρωτήξει και εξέρανε που είμαστε. Μόλις ενύχτωσε και ήρθανε εφωνάξανε κάποιοι, Γερμανοί! Και φεύγουνε και δεν τσ’ είδαμε καθόλου. Εμείς επήγαμε και μείναμε στο σχολείο του Αήμονα και επερίμενα να γεννήσω. Μετά δυο μέρες ήρθε στον Αήμονα ο γούμενος ο Δακανάλης τση μονής Χαλέπας. Του ‘πάνε οι Αημονιώτες ότι είναι μια γυναίκα Ανωγειανή να γεννήσει και με κάλεσε και πήγα στο μοναστήρι που έμενε ένας συγγενής του γιατρός, Δακανάλης κι αυτός. Και πήγαμε με τη μάνα μου. Στο μοναστήρι ήτονε πολλοί ανθρώποι και μας επήγανε σε ένα αχεριώνα. Και σε δυο μέρες αρχινά η γέννα. Ούτε κρεβάτι ούτε πράμα. Χάμε στο χώμα εγέννησα. Και έκανα ένα αγόρι. Αλλά δεν ήτονε τυχερό και επέθανε. Εκατέβηκε λουροδεμένο και επέθανε.Εκατέβηκε λουροδεμένο και εχάθηκε. Όλα τα φταίνε οι Γερμανοί. Από την ταλαιπωρία του δρόμου και την προπατηξά εχάθηκε το κοπέλι. Αν ήμουνε στο σπίτι μου δεν ήθελα χαθεί. Από το μοναστήρι κάθε μέρα γροικούσαμε μπουμ μπουμ και εφαίνουντανε οι καπνοί που ανατινάζανε οι Γερμανοί το χωριό. Εγώ εγέννησα τέσσερις μέρες μετά που εφύγαμε από το χωριό, 17 Αυγούστου του 1944 και ήμουνε τότες 22 χρονών. Το ίδιο βράδυ τση γέννας ήρθε ο πεθερός μου και του λέω:

-Εχαλάσανε οι Γερμανοί το σπίτι μας;

-Σήμερο που έχασες το γιο σου εχαλάσανε και οι Γερμανοί το σπίτι, μου ‘πε.

Εγώ όταν ήρθα στο χωριό το σπίτι το γνώρισα από μια μουριά που είχε απ’ έξω. Στη Γερμανία επήγα και έκαμα ένα χρόνο. Ήταν η κόρη μου εκεί και ήθελα να κάνει εγχείρηση χολή και είχε δυο μικρά παιδιά. Και μου λέει να έρθεις μαμά να με βοηθήσεις. Εκεί που έμενε στη γειτονιά ήσανε όλοι Γερμανοί. Πολλές φορές εκατέβαινα να πάρω γράμματα από το γραμματοκιβώτιο και ένας γέρος Γερμανός κουτσός έβγαινε μπροστά μου και μου έλεγε:

-Καπούτ οι κρέτα! Στην Κρήτη ετραυματίστηκε και εκουτσάθηκε μας έλεγε.

Κι εγώ του ‘λέγα:

-Μα ήντα γυρεύγετε εσείς κι ήρθατε στην Κρήτη;

Στα πλαίσια των παράλληλων δράσεων του φεστιβάλ “Χαιμαλίνα” , φιλοξενείτε

στα Ανώγεια η έκθεση σκίτσου «Made in Europe» του Μιχάλη Κουντούρη με αντιπολεμικές και αντιφασιστικές γελοιογραφίες.

Η έκθεση αποτελείται κατά κύριο λόγο από σκίτσα που γεννήθηκαν το διάστημα 2015-2017, με αφορμή την προσφυγική κρίση, την ξενοφοβική Ευρώπη, τις κοινωνίες των κλειστών συνόρων και των συρματοπλεγμάτων απέναντι στους πρόσφυγες των πολέμων που οι ίδιες δημιούργησαν και εξακολουθούν να συντηρούν.

Οι ώρες λειτουργίας της έκθεσης θα είναι από τις 12:00 έως τις 18:00, για όλο το τριήμερο, στην αίθουσα «Μανώλης Κεφαλογιάννης», κάτω από την Τράπεζα Πειραιώς.

Ο Μιχάλης Κουντούρης γεννήθηκε το 1960 στη Ρόδο.
Είναι πολιτικός γελοιογράφος από το 1985 έχοντας συνεργαστεί με τις εφημερίδες ΒΡΑΔΥΝΗ, ΒΗΜΑ, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ..
Συνεργάζεται με το Courrier International από το 2005 και από το 2006 είναι μέλος του Cagle Cartoons Inc.

Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και τιμήθηκε με :
το Grand Prix στην 7η Biennale της Τεχεράνης-Ιράν, 2005,
το Grand Prix (Gran Premio Internazionale Scacchiera) στην 37η Umoristi a Marostica (Ιταλία), 2005,
το Πρώτο Βραβείο CURUXA 2005 στη διεθνή έκθεση γελοιογραφίας του Μουσείου Χιούμορ του Fene (La Coruna-Ισπανία),
το Πρώτο Βραβείο (Golden Hat) στην παγκόσμια έκθεση γελοιογραφίας του Knokke-Heist, Βέλγιο 2003,
το Δεύτερο Βραβείο στο Eurohumour (Διεθνής Biennale Γελοιογραφίας του San Dalmazzo, Ιταλία), 2003,
το Τρίτο Βραβείο στο Porto Cartoon (Διεθνής Έκθεση Γελοιογραφίας, Πορτογαλία ) 2004,
το Τρίτο Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Γελοιογραφίας του Boechut, Βέλγιο 2005
το Τρίτο Βραβείο στο World Press Cartoon, Sintra, Πορτογαλία, 2006 και το Τρίτο Βραβείο στο World Press Cartoon, Sintra, Πορτογαλία, 2007.
Επίσης, με το Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Award of the European Union) στην Eurocartoonale (Διεθνής Biennale Γελοιογραφίας του Kruishoutem, Βέλγιο), 2003,
το Βραβείο FECO (Federation of Cartoonists Organisations) στην Eurocartoonale (Διεθνής Biennale Γελοιογραφίας του Kruishoutem, Βέλγιο), 2005.
Τιμητικός Έπαινος στο Lurie–UN Political Cartoon Award 2006.
Ειδικά Βραβεία στο 10th Zemun International Salon of Caricature, Σερβία, 2005 και στον 5ο Διεθνή Διαγωνισμό Tabriz Cartoon, Ιράν, 2006.

Ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων, διακρίθηκε το 2002 με το Βραβείο Εικονογράφησης του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το βιβλίο του Χ. Μπουλώτη Η Ακρίδα με τα κόκκινα γοβάκια (Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ) και το 2005 με το βραβείο εικονογράφησης παιδικού βιβλίου ΕΒΓΕ για το βιβλίο της Α. Γκότση, Ζητούνται τάρανδοι για τον Αι-Βασίλη, ( Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ).
Βιβλία του κυκλοφορούν στα γαλλικά από τις εκδόσεις MANGO JEUNESSE και στα αγγλικά από τον εκδοτικό οίκο BRIMAX.

Από το 1993 είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Γελοιογραφικής Λέσχης και Πρόεδρος της FECO Greece (του Ελληνικού Τμήματος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γελοιογράφων-FECO).

Μια μοναδική μουσική συνάντηση των δύο μεγάλων τραγουδοποιών κι ερμηνευτών, μια ξεχωριστή σύμπραξη μέσα από τις φωνές και τα τραγούδια τους, που χαράσσουν τις εικόνες, τις μνήμες, τα συναισθήματα μας εδώ και πολλά χρόνια… Τραγούδια με τόσο έντονα αρώματα Ελλάδας, εκεί που η Κρήτη συναντά το Αιγαίο και τα Επτάνησα, εκεί που οι Κυκλάδες σμίγουν με τη Μακεδονία και την Ήπειρο, εκεί που η Ρούμελη βρίσκει τη Σμυρνη… Ο Βασίλης και ο Παντελής με την εμβληματική καλλιτεχνική τους ιδιοσυγκρασία, ο Θαλασσινός και ο Σκουλάς με τη συνέπεια και τη σταθερότητα, που διακρίνει τη διαρκή ενεργή τους παρουσία στο χώρο της ελληνικής μουσικής μα και στους αγώνες της ελληνικής κοινωνίας.
Τα Σμυρνέϊκα τραγούδια περπατούν και πετούν πλάι στον Ήλιο Θεό, οι Γωνιές παίρνουν φωθιά και σβήνουν σε Καράβια χιώτικα, η Δροσοσταλίδα γίνεται Εισιτήριο στην τσέπη μας, το Ανάθεμα σε ακούγεται εως της Γραμβούσας τ’ακρωτήρι, τα Μαύρα μας μάτια Κρατούν για το τέλος το πιο μεγάλο μίσος, του Παραδείσου η Λεμονιά ενώνεται με το παράπονο απ’ τ’ Άγρια Πουλιά, ενώ το Βαθύ ποτάμι του έρωτα, συναντά τ’ακυκλοφόρητα Βότσαλα και μέσα από τα καινούρια Δρομολόγια της ζωής, φθάνει εως τις Χανιώτικες Μαδάρες, τα Λασιθιώτικα βουνά και τις κορφές του Ψηλορείτη… Ο Βασίλης Σκουλάς και ο Παντελής Θαλασσινός, μας ταξιδεύουν στα πέλαγα των πιο γνωστών τους τραγουδιών, αλλά και ανέκδοτων-ακυκλοφόρητων, που άμεσα «έρχονται», επιφυλάσσοντας μας παράλληλα πολλές εκπλήξεις μέσα από την κοινή σκηνική τους παρουσία, με την ανάγκη κι επιθυμία να μας αφήσουν πολλά “γλυκά” σημάδια της σύμπραξης τους, στις καρδιές και τις σκέψεις μας…
Παντελής Θαλασσινός-Βασίλης Σκουλάς: Μια συναυλιακή εμπειρία, που μας καλούν όλους κι όλες να τη μοιραστούμε, να τη βιώσουμε και να την τραγουδήσουμε μαζί τους!!
Μαζί τους σ’αυτό το μοναδικό μελωδικό ταξίδι, οι ξεχωριστοί μουσικοί και τεχνικοί τους:
Γιώργος Βεντουρής κοντραμπάσο,
Σωτήρης Μαργώνης βιολί,
Πάνος Δημητρακόπουλος κανονάκι,
Λευτέρης Χαβουτσάς κλασική κιθάρα,
Φίλιππος Λευκαδίτης τύμπανα, κρουστά,
Γιάννης Σπαχής λαούτο,
Βασίλης Δραμουντάνης μαντολίνο,
Γιώργος Καρυώτης και Ευτύχιος Γιαννακούρας σχεδιασμός ήχου-ηχοληψία
Ηχητική κάλυψη: Τίμος Βροντάκης-TIM SOUND

ARTWORK: Λευτέρης Γεωργάκης | Φωτογραφίες: Γιάννης Κανελλόπουλος

Παραγωγή&Οργάνωση Παραγωγής: Notebook | Άρης Αναγνωστόπουλος
www.notebookgroup.gr | www.facebook.com/notebookgroup
Τηλ.επικ/νίας: 213 0240364 & 6938 698512 | e-mail: ares@notebookgroup.gr

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ/ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ/ΜΑΘΗΤΙΚΟ/ΑΝΕΡΓΩΝ/ΑΜΕΑ: 10€ • ΕΙΣΟΔΟΣ: 12€
ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ

“Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι… Βασίλης Σκουλάς-Παντελής Θαλασσινός”
ΠΕΤΡΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΤΕΛΙΝΑ
ΑΝΩΓΕΙΑ
ΤΡΙΤΗ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 21:30
ΗΡΑΚΛΕΙΟ: ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ ΑΕΡΑΚΗΣ,
ΡΕΘΥΜΝΟ: ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΑ ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΣ
ΑΝΩΓΕΙΑ: ΝΤΕΛΙΝΑ

Στ’ Ανώγεια σε γειτονικά σπίτια, βρίσκονταν ανήμπορα στο κρεβάτι δυο ξαδέρφια. Ο Γιάννης και ο Κώστας Ξυλούρης. Χτυπήθηκαν από τη μοίρα σε νεαρή ηλικία. Είχαν σπάσει σε ατυχήματα την σπονδυλική τους στήλη. Ο Γιάννης στο βουνό και ο Κώστας όταν προσπαθούσε να φορτώσει ένα γάιδαρο. Πριν τον πόλεμο. Όταν οι Γερμανοί τον Αύγουστο του 1944 αποφάσισαν να διώξουν τα γυναικόπαιδα από τ’ Ανώγεια, δεν επέτρεψαν να μείνουν κοντά οι αδερφές τους για να τους φροντίζουν. Κι όχι μόνο αυτό. Σκότωσαν τα παλικάρια και κατόπιν ανατίναξαν τα σπίτια τους. Έτσι πέτρες, ξύλα και κορμιά έγιναν ένα. Οι Ξυλούρηδες, ο Γιάννης και ο Κώστας πέρασαν στην αιωνιότητα. Για να θυμίζει η θυσία τους τη νέα τάξη πραγμάτων και πως την εννοούσαν οι δυνάμεις του άξονα. Για να θυμίζει σήμερα η θυσία τους, την θέση που κατείχαν πανανθρώπινες αξίες όπως σεβασμός, αξιοπρέπεια, πολιτισμός, στη σκέψη των κατακτητών Γερμανών.

Αφήγηση Νίκη Ξυλούρη-Καλομοίρη (κουνιάδα του Γιάννη Ξυλούρη ενός από τους δυο Ξυλούρηδες της ιστορίας):

“Μας πήρανε από παέ οι Γερμανοί, μας εμαζέψανε και μας επήγανε στο σχολείο στο Αρμί. Μας επήρανε από κια όλα τα γυναικόπαιδα και μας επήγανε στο Γενή Γκαβέ και μας εδιακλαδώσανε και εμοιραστήκαμε στα χωριά προς το Πέραμα. Εγώ τότε, όταν κατεβαίναμε στο Πέραμα εβρήκα ευκαιρία και έφυγα από τση Γερμανούς. Μου κλουθούσανε και δυο τρεις άλλες κοπελιές. Τονέ ξεφύγαμε, επιάσαμε τα βουνά κι εβγήκαμε εις το Χουμέρι. Από το Χουμέρι εβγήκαμε στον Άγιο Ιωάννη και μετά στα Ζωνιανά. Από τα Ζωνιανά ξετρυπήσαμε στη περιοχή του χωριού μας στη Σπαθαριά. Εγώ ήμουνε κοπελοπούλα. Στη Σπαθαριά εβρήκαμε κι άλλους χωριανούς μας, τον άντρα μου, το Διαμαντή και άλλους. Ο κουνιάδος μου ο Ιωάννης Ξυλούρης του Νικολάου ή Κίτρης τον αφήκανε οι κουνιάδες μου στο κρεβάτι. Αυτός πριν τον πόλεμο εβόσκευε στα βουνά. Έβλεπε τση κατσίκες. Εξάπλωσε σε ένα χαράκι και φαίνεται πως εγύρισε εκεί που κοιμούντανε και έτσι που γύρισε έκανε πέζα (δάμακα, δετάρι) και γκρεμίστηκε. Έσπασε τη μέση του. Γιατροί τότε ορθοπεδικοί και μέσα δεν εβρίσκουντανε. Και μια πραχτική η Μαριόρα του ‘πε:Θα κείτεσαι στο κρεβάτι ανάσκελα και ίσως να σε βοηθήσει ο Θεός να σταθείς στα πόδια σου. Αλλά αυτός εκοίτουντανε πολλά χρόνια..

 “Μέσα στους Γερμανούς ήταν και Γκεσταμπίτες…”

Όταν μας εμαζέψανε φύγανε κι οι αδερφήδες του. Οι Γερμανοί τση βγάλανε όξω κι εφήκαντονε στο κρεβάτι. Ο Γιάννης ακίνητος. Και στο διπλανό σπίτι ήτανε στο κρεβάτι και ο ξάδερφος του ο Κώστας Ξυλούρης του Γεωργίου ή Κίτρης. Κι ο ένας στο κρεβάτι κι ο άλλος. Την ίδια πάθηση είχε και ο Κώστας. Εφόρτωνε ξύλα στο γάιδαρο, πριν τον πόλεμο.Έτσα που φόρτωνε έβαλε το σκοινί στο σκαρβέλι. Πιάνει το φόρτωμα με τα δόντια του για να το σύρει. Σπα το σκαρβέλι και πέφτει με την πλάτη. Έσπασε κι αυτός την σπονδυλική του στήλη όπως και ο ξάδερφος του ο Γιάννης. Κι εκείτουντανε κι αυτός. Ήτανε και συνομήλικοι. Δεκαφτά-δεκαχτώ χρονών.Μας ελαλούσανε οι Γερμανοί και μας εβγάλανε όξω από το χωριό και εμείνανε τα παιδιά στο κρεβάτι στα σπίτια ντως. Αρχίξανε και καίγανε οι Γερμανοί το χωριό. Μέσα στους Γερμανούς ήτονε και γκεσταμπίτες και μπήκανε στο σπίτι του Γιάννη Ξυλούρη. Αυτός φαίνεται γνώρισε κανένα. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλε ο άντρας μου. Και θα του ‘πένε ο Γιάννης του γκεσταμπίτη που μωρέ θα πας δε θα γυρίσει η εποχή; Ο άλλος σου λέει αυτός με γνώρισε εδά και πρέπει να τονέ ξεβγάλω. Και του παίζει δυο πυροβολισμούς στο στήθος και μετά ανατινάξανε το σπίτι και τονέ πλάκωσε.

“Τον ξέθαψαν για να τον θάψουν…”

Ο άντρας μου έβγαινε στο Βενέρι με τον Διαμαντή και με τον Μπαμπακιό. Τότε ήρθε ο Μπαμπακιός για να θάψει το κοπέλι του που το ‘χανε σκοτώσει οι Γερμανοί. Ήρθε κι ο άντρας μου ο Γιώργης ο Ξυλούρης για να ξεχώσει τον αδερφό του. Επήγε με τον Διαμαντή. Βγάνουνε τση πέτρες, τονέ βρίσκουνε και παίρνουνε μια κουβέρτα και τονέ βάνουνε να τόνε πάνε στο νεκροταφείο. Και τότε είδε τση σφαίρες πως τον είχανε σκοτωμένο. Εφύγανε μετά και οι Γερμανοί τση προλάβανε από το Κατσιπρομούρη και από το δέτη του Τσουρολιό και από τα Σπιθουριανά.. Τόσε βάνανε αλλά εμπήκανε στο ρυάκι και τόσε φύγανε.Τον Κώστα το Ξυλούρη δεν τον βγάλανε από το γκρεμισμένο σπίτι. Δεν επρολάβανε.Μετά που φύγανε οι Γερμανοί ήρθανε τα αδέρφια του κι ο Κιτρογιάννης και επολεμήσανε και τονε βγάλανε κι αυτόν. Οι Γερμανοί δεν τα σεβαστήκανε τα παιδιά. Στο κρεβάτι που κείτουντανε κι οι δυο κακό θέλα τόσε κάνουνε τω Γερμανώ; Εφοβηθήκανε δυο ανάπηρα παιδιά; Κι όμως τα σκοτώσανε και εγκρεμίσανε τα σπίτια ντως και τση πλακώσανε..Γιατί;