Του εκπαιδευτικού Δημήτρη Σαλούστρου “Ζαιμη”
Ξημέρωμα Απρίλη,
λουλουδιασμένη έξω
η γύμνια των πραγμάτων.
Επίσημα η μέρα το καλεί
μπορώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου
δυο ψέματα να πω σεσημασμένα :
Είμαι καλά κι όλους σας αγαπώ
με την καρδιά μου,
ευχή μου όλοι σας να βγείτε νικητές
κανείς χαμένος
κι αν έτυχε και λίγο με αδικήσατε
χαρά το παίρνω,
κι αν σας αδίκησα κι εγώ
σας συγχωρώ, που μ’ αναγκάσατε,
αν έρθουν μέρες δύσκολες,
θα είμαι μαζί σας
κι όταν μοιράζουμε τα λάφυρα
θα μείνω τελευταίος.
Που δε μ’ αγάπησε κανείς
το ρίχνω στον εαυτό μου
τέτοιος που είμαι,
Όσο για σένα δεν έχω λόγια,
με συνεπαίρνει, που όλο και βυθίζομαι,
να παίρνει ύψος ο ουρανός, που σ’ ανεβάζω.
Σήμερα, που η μέρα το καλεί
μπορώ να στο φωνάξω:
μάταιο πες με άνθρωπο, μα σε πιστεύω
σήμερα, που όλοι ως και συ,
θα πείτε ότι ψεύδομαι!